Noniño - Astor Piazzolla

Desde una estrella al titilar…

Me hará señales de acudir

Por una luz de eternidad

Cuando me llame, voy a ir

A preguntarle, por ese niño

Que con su muerte, lo perdí

Que con «Nonino» se me fue…

Cuando me diga, ven aquí…

Renaceré… Porque…

¡Soy!!!

la raíz, del país

Que amasó con su arcilla

¡Soy!!!

Sangre y piel, del «tano» aquel

Que me dio su semilla

Adiós «Nonino».

que largo sin vos

Será el camino

¡Dolor, tristeza, la mesa y el pan!!!

Y mi adiós.

¡Ay!

Mi adiós

A tu amor, tu tabaco, tu vino

¿Quién.

Sin piedad, me robó la mitad

Al llevarte «Nonino»…

Tal vez un día, yo también mirando atrás…

Como vos, diga adiós ¡No va más.

Recitado:

Y hoy mi viejo «Nonino» es una planta

Es la luz, es el viento y es el río…

Este torrente mío lo suplanta

Prolongando en mi ser, su desafío

Me sucedo en su sangre, lo adivino

Y presiento en mi voz, su propio eco

Esta voz que una vez, me sonó a hueco

Cuando le dije adiós Adiós «Nonino»

¡Soy!!!

La raíz, del país

Que amasó con su arcilla…

¡Soy!!!

Sangre y piel

Del «tano» aquel

Que me dio su semilla

Adiós «Nonino»… Dejaste tu sol

En mi destino

Tu ardor sin miedo, tu credo de amor

Y ese afán… ¡Ay!!!

Tu afán

Por sembrar de esperanza el camino

Soy tu panal y esta gota de sal

Que hoy te llora «Nonino»

Tal vez el día que se corte mi piolín

Te veré y sabré… Que no hay fin

Van een fonkelende ster...

Het zal me tekenen geven om te komen

Voor een licht van de eeuwigheid

Als je me belt, ga ik

Om hem te vragen over dat kind

Dat ik hem met zijn dood verloor

Dat ik met "Nonino" wegging...

Als hij me zegt, kom hier...

Ik zal herboren worden... Omdat...

Ben!!!

de wortel van het land

Dat hij kneedde met zijn klei

Ben!!!

Bloed en huid, van de "tan" die

wie gaf me zijn zaad?

Tot ziens Nonino.

hoe lang zonder jou?

zal de weg zijn

Pijn, verdriet, de tafel en het brood!!!

En mijn afscheid.

Oh!

mijn vaarwel

Aan je liefde, je tabak, je wijn

Wiens.

Geen genade, hij heeft mijn helft gestolen

Wanneer u «Nonino» inneemt...

Misschien kijk ik op een dag ook terug...

Zeg vaarwel, zoals jij, niet meer.

recitatie:

En vandaag is mijn oude "Nonino" een plant

Het is het licht, het is de wind en het is de rivier...

Deze stortvloed van mij verdringt het

Verlengen in mijn wezen, zijn uitdaging

Ik zit in zijn bloed, denk ik

En ik voel in mijn stem, zijn eigen echo

Deze stem die ooit hol klonk voor mij

Toen ik afscheid nam van "Nonino"

Ben!!!

De wortel van het land

Dat hij kneedde met zijn klei...

Ben!!!

bloed en huid

Van de "tan" die

wie gaf me zijn zaad?

Vaarwel «Nonino»… Je hebt je zon verlaten

in mijn lot

Jouw ijver zonder angst, jouw geloofsbelijdenis

En die gretigheid... Oh!!!

jouw gretigheid

Voor het zaaien van de weg met hoop

Ik ben je honingraat en deze druppel zout

Dat vandaag «Nonino» om jou huilt

Misschien de dag dat mijn tweety wordt verbroken

Ik zal je zien en ik zal weten... Dat er geen einde is