The Golden Calf - Asaf Avidan

As you dance around the golden calf

You’re spinning down

Showed all the hungry boys in town

What they had missed

They thought that you have found

The echoes of that holy sound

Which got it spat in to the ground

That he had kissed

Your soul was tearing

And a threat was dragged behind you

As you fled into the shadows

Of the bed in which you hid

And as the whisper spread

The colour darkened to a red

That stained to all you ever said

With which you did

And I met you a night

Through a trick of a light

A thousand lifetimes ago

I held your face in my hands

And I traced every line

You never wanted to show

Because I know

We are the children that never let go

We are the children that never let go

As they poured a cross

The borders of your dress

They crossed into the layer

Of the frost around your name

And every one of them was lost

Between the hamer and the cross

That you labelled

And then tossed into the flame

You know I never ment to try

To teach antyhing

But my commandment smashed

When I collided with your hips

And who was I to dare to love you

War has bend to fear

With all the scars that you declare

Across your lips

And I met you one day

Through a crack in the pavement

A thousand silences old

I pulled your chest

To my hand and I pressed

Every cracks that was covered in snow

Because I know

We are the children that never let go

We are the children that never let go

We are the children that never let go

I was forced to scavenge

Through the rotten crates and scalvage

That was broken down

And rubbished by the sea

And as we stepped outside

We saw the coffin that are tied

Of moonlight hid its golden pile

And it was me

Terwijl je rond het gouden kalf danst

Je draait naar beneden

Toonde alle hongerige jongens in de stad

Wat ze hadden gemist

Ze dachten dat je hebt gevonden

De echo's van dat heilige geluid

Waardoor het op de grond werd gespuugd

Dat hij had gekust

Je ziel scheurde

En een dreigement werd achter je aan gesleept

Terwijl je de schaduw in vluchtte

Van het bed waarin je je verstopte

En terwijl het gefluister zich verspreidde

De kleur verdonkerde tot rood

Dat bevlekte alles wat je ooit zei

Waarmee je deed?

En ik heb je op een avond ontmoet

Door een trucje van een licht

Duizend levens geleden

Ik hield je gezicht in mijn handen

En ik heb elke regel getraceerd

Je wilde nooit laten zien

Omdat ik het weet

Wij zijn de kinderen die nooit loslaten

Wij zijn de kinderen die nooit loslaten

Terwijl ze een kruis uitgoten

De randen van je jurk

Ze staken de laag in

Van de vorst rond je naam

En ze waren allemaal verloren

Tussen de hamer en het kruis

die je hebt gelabeld

En dan in de vlam gegooid

Je weet dat ik het nooit wilde proberen

Antyhing leren

Maar mijn gebod verbrijzeld

Toen ik in aanvaring kwam met je heupen

En wie was ik om van je te durven houden

Oorlog is omgebogen naar angst

Met alle littekens die je verklaart

Over je lippen

En ik heb je op een dag ontmoet

Door een scheur in de stoep

Duizend stiltes oud

Ik heb aan je borst getrokken

Naar mijn hand en ik drukte op

Elke scheur die bedekt was met sneeuw

Omdat ik het weet

Wij zijn de kinderen die nooit loslaten

Wij zijn de kinderen die nooit loslaten

Wij zijn de kinderen die nooit loslaten

Ik moest opruimen

Door de rotte kratten en scalvage

Dat was afgebroken

En verwoest door de zee

En toen we naar buiten stapten

We zagen de kist die is vastgebonden

Van maanlicht verborg zijn gouden stapel

En ik was het