Soleil D'Hiver - Arthur H

Un matin, je suis resté

Au lit je n’avais plus envie

Perdu dans ce rêve éveillé

Plus rien n'était réel

Plus rien n’existait

Les contours du monde s'étaient effacés

Les mots disparus, les noms oubliés

Je n’avais pas vu qu’un immense soleil d’hiver éblouissait la ville éclaire

Je me suis levé et j’ai ouvert la fenêtre

Le froid a pénétré ma chambre sous les toits

Je me suis souvenu que j'étais vivant

Et que je pouvais aimer

Sous les toits, sous les toits

Un matin, sous les toits

Un soleil d’hiver m’a levé…

Op een ochtend bleef ik

In bed wilde ik niet meer

Verdwaald in deze dagdroom

Niets was meer echt

Er bestond niets meer

De contouren van de wereld waren vervaagd

Woorden weg, namen vergeten

Ik had niet gezien dat een enorme winterzon de verlichte stad verblindde

Ik stond op en opende het raam

De kou drong mijn zolderkamer binnen

Ik herinnerde me dat ik nog leefde

En waar ik van zou kunnen houden

Onder de daken, onder de daken

Op een ochtend onder het dak

Een winterzon heeft me opgetild...