Lily Dale - Arthur H

Lily, fûtes-vous une barmaid poétique

Dans un vieux bar de l’Est, bleu et fumée,

Où l’ivrognerie était douce et romantique

Où des loups de mer et des gamins pâles vous aimaient?

«Dignement"tendre avec vous, étiez-vous plus tendre

Pour un craintif Jack ou Jim aux yeux suppliants

Qui vous rêva fée des bois roses de novembre

Ou des lacs de lunaire opale miroitante

Et mourut de vous et vous fit mourir,

Haineux de la vraie femme pour tous enivrante?

And the moon shines bright

On the grave of poor Lily Dale

Oh Lily!

Sweet Lily…

Sous les sombres pacaniers qui se mirent

Dans l’eau vitreuse des bayous chargés de huttes,

Lily, étiez-vous le négrillonne du Sud,

D’un noir luisant, presque doré de tant reluire,

Soleil noir avec un soleil blanc pour sourire?

Étiez-vous la petite proie traquée, forcée

Par de vieux chausseurs blancs obscènes et velus,

L’animal favori cajolé, puis battu,

L’excitante poupée bientôt brisée

Qu’on enfouit un soir, pauvre chose fluette,

Près d’un marais de jade où chantaient les rainettes

Sous la lune qui grimaçait?

And the moon shines bright

On the grave of poor Lily Dale

Oh Lily!

Sweet Lily…

N’auriez-vous été, ô Lily, ombre plaintive,

Qu’un sujet de chromo insane,

L’atroce «fiancée"consomptive et poncive

Du «contrebandier"ou du «jeune clergyman»?

…Non, l’air qui vous pleure est trop sauvagement triste,

Trop sincèrement naïves sont les paroles;

Et que votre joue fût noire, florale ou bise,

Pour moi vous aurez été âcrement exquise

Et je sens que votre âme, dans les brises molles,

S’envola quand vous mourûtes, comme s’envole

L’encens de l’iris des prairies vers les étoiles

And the moon shines bright

On the grave of poor Lily Dale

Oh Lily!

Sweet Lily!

Lily, was je een poëtische barvrouw?

In een oude oosterse bar, blauw en rook,

Waar dronkenschap zoet en romantisch was

Waar zeewolven en bleke egels van je hielden?

"Waardig" teder met jou, was je meer teder

Voor een angstige Jack of Jim met smekende ogen

Wie droomde jou fee van de roze bossen van november

Of meren van glinsterende maanopaal

En stierf van u en deed u sterven,

Hater van de echte vrouw voor alle bedwelmende?

En de maan schijnt helder

Op het graf van de arme Lily Dale

O Lelie!

Lieve Lelie…

Onder de donkere pecannoten die weerspiegelden

In het glasachtige water van met hutten beladen bayous,

Lily, was jij de zuidelijke neger,

Glanzend zwart, bijna goudkleurig met zoveel glans,

Zwarte zon met een witte zon om naar te glimlachen?

Was jij de opgejaagde, gedwongen kleine prooi?

Door obscene, harige oude witte schoenen,

Het favoriete dier geknuffeld en vervolgens geslagen,

De spannende pop snel kapot

Dat we op een avond begraven, arm slank ding,

Bij een jademoeras waar boomkikkers zongen

Onder de grijnzende maan?

En de maan schijnt helder

Op het graf van de arme Lily Dale

O Lelie!

Lieve Lelie…

Zou je niet zijn geweest, O Lily, klaaglijke schaduw,

Dan een krankzinnig chromo-onderwerp,

De afschuwelijke consumptieve en stipte "verloofde"

De "smokkelaar" of de "jonge predikant"?

… Nee, de lucht die om je huilt is te droevig,

Te oprecht naïef zijn de teksten;

En of je wang nu zwart, bloemig of gehalveerd was,

Voor mij zal je scherp voortreffelijk zijn geweest

En ik voel je ziel, in de zachte bries,

Vloog weg toen je stierf, zoals vliegt weg

Prairie iris wierook naar de sterren

En de maan schijnt helder

Op het graf van de arme Lily Dale

O Lelie!

Lieve Lelie!