Le baron noir - Arthur H

Le baron noir

Dans son aéroplane noir

Survole

La tour Eiffel

Un bruit électrique

Un bruit qui meurt

Tout en douceur

Dans le ciel noir

Le baron noir

Dans son aéroplane noir

Frissonne et cligne

Doucement de l’oeil

Ses feuilles

Sont grande ouvertes

Sur la rumeur

De la ville qui s’endort

Les pandores

Qui en bas s’agitent

Et se précipitent

À leurs yeux mécanique

Ne sont pour

Le baron noir

Que de petits points noirs

Microscopiques

Seul je suis

Dans ma chambre noire

Comme le baron noir

Perdu à Paris

Ma tête cogne

Cogne au plafond

Je m'élève comme

En lévitation

Le dernier étage

Bientôt le toit

Et enfin toi

Le ciel de Paris

Tu m’ouvres les bras

Dans l’aéroplane noir

Du baron noir

Je survole

Moi aussi

Belleville, Pigalle

La Tour Eiffel

Et le fleuve noir

Je suis bien

Dans le ciel parisien

De zwarte baron

In zijn zwarte vliegtuig

Zweven

Eiffeltoren

Een elektrisch geluid

Een geluid dat sterft

Heel zacht

In de donkere lucht

De zwarte baron

In zijn zwarte vliegtuig

Rillen en knipperen

Zachtjes voor het oog

zijn bladeren

zijn wijd open

op het gerucht

Van de stad die in slaap valt

Pandora's

Wie hieronder roert zich

en haasten

In hun mechanische ogen

zijn niet voor

De zwarte baron

Wat een kleine zwarte stippen

Microscopisch

Alleen ben ik

In mijn donkere kamer

Zoals de zwarte baron

Verloren in Parijs

Mijn hoofd bonkt

Klop op het plafond

ik sta op zoals

in levitatie

de laatste verdieping

Binnenkort het dak

En tot slot jij

De lucht van Parijs

Je opent je armen voor mij

In het zwarte vliegtuig

Van de Zwarte Baron

ik zweef

ik ook

Belleville, Pigalle

Eiffeltoren

En de zwarte rivier

ik ben in orde

In de Parijse lucht