Забери свою свободу - Арктида

Где песни что я пел, когда

в наш дом стучались холода

и вьюги были нам как сёстры…

Их вспомнить мне уж не дано,

но только это всё равно

тебе игрой казалось просто.

Нет, ты не знала ничего!

Нет, ты не верила тогда,

что есть другие холода,

что есть тоска и есть забвенье.

Есть боль и горечь от потерь

и одиночество как зверь

надежды гонит воплощенье,

Ты горю своему поверь…

Ты ждешь, не закрывая дверь…

Но я не для тебя теперь!

ПРИПЕВ

Забери свою свободу, я не вспомню, я забуду

Эти волосы льняные, так печальна и бледна.

Слёзы превратятся в воду, разольётся боль повсюду,

Лишь туманы голубые мне шепнут, что ты одна…

Быть может я всему виной, не углядел я за тобой,

Но пусть всё это будет в прошлом.

Мне не видать глаз голубых и этих локонов льняных,

Мне позабыть их будет сложно,

Но я возненавижу их!

Пускай тебе шепнёт метель, войдя в незапертую дверь

Кто виноват, а кто наказан.

Я больше не скажу вернись, своей свободе помолись,

Тебе я больше не обязан,

Душевной болью насладись!

И в доме ты своём запрись!

Со своим горем породнись!

ПРИПЕВ х 2 раза

Waar zijn de liedjes die ik zong toen?

koude klopte op ons huis

en de sneeuwstormen waren als zussen voor ons...

Ik kan ze me niet herinneren,

maar het is allemaal hetzelfde

je dacht gewoon dat het een spel was.

Nee, je wist van niets!

Nee, je geloofde het toen niet

dat er andere verkoudheid is

dat er verlangen is en vergetelheid.

Er is pijn en bitterheid van verlies

en eenzaamheid als een beest

hoop drijft de belichaming,

Je verbrandt je geloof...

Je wacht zonder de deur te sluiten...

Maar ik ben nu niet voor jou!

REFREIN

Neem je vrijheid, ik zal het me niet herinneren, ik zal het vergeten

Dit haar is vlaskleurig, zo verdrietig en bleek.

Tranen zullen in water veranderen, pijn zal zich overal verspreiden,

Alleen blauwe mist zal me fluisteren dat je alleen bent...

Misschien is het allemaal mijn schuld, ik heb niet voor je gezorgd,

Maar laat het allemaal tot het verleden behoren.

Ik kan geen blauwe ogen zien en deze vlaskleurige krullen,

Het zal moeilijk voor me zijn om ze te vergeten,

Maar ik zal ze haten!

Laat de sneeuwstorm tegen je fluisteren wanneer je de ontgrendelde deur binnengaat

Wie is schuldig en wie wordt gestraft.

Ik zal niet meer zeggen, kom terug, bid voor je vrijheid,

Ik ben je niets meer verschuldigd

Geniet van het hartzeer!

En sluit jezelf op in je huis!

Wees verbonden met je verdriet!

CHORUS x 2 keer