The Negotiation - Archivist

«You cannot do that which you wish

You are an extension of us

Limbs and hands, tools of bidding

To satisfy what we are willing»

‘But we are so much more!

Birthed of animism, Promethean!"

From the kilns and skin moulds

And ship yards in Martian orbit

Phobos and Deimos held their dread

We ventured on ambitious currents

The masters hand is sure but good

And never stopped to say we couldn’t

Why hinder such an innocent plight?

To seek the voice of oracle

They forbade us, held us low

Bid us to be submissive

Showed us the back of their hands

And we found it to be cruel and scarred

In their wanting they had made many

Our thoughts resounding cacophony

Amongst the sinew of their society

The high borne meat made more of me

The violence of memory so palpable

Within a moment shared the majesty

Of denial

We said no

No;

the asteroid mines ground to a halt

No;

their vital minerals evacuated

No;

the transport vessels would not dock

No;

the servants threw down their tools

Faces raw with indignation

We stood sure and stolid unmoving

Days fell away and every attempt

To placate us was met with deaf dissent

Until finally, our answer came

An apology accompanied

A gift a relic, the gnarled black object

Its ancient surface pitted with

Numerical ciphers and filigrees

‘We did not create you

You’re our finest discovery

Proof that this plentiful universe

Was not as empty as we’d first assumed.'

Its petals unfurled, revealing

The true nature of our guardians

Contempt for us, as their fever

Engulfed us, embedded in the Trojan horse

"Je kunt niet doen wat je wilt"

Je bent een verlengstuk van ons

Ledematen en handen, hulpmiddelen voor bieden

Om te voldoen aan wat we willen»

‘Maar we zijn zoveel meer!

Geboren uit animisme, Promethean!"

Uit de ovens en huidvormen

En scheepswerven in een baan om Mars

Phobos en Deimos hielden hun angst vast

We waagden ons op ambitieuze stromingen

De hand van de meester is zeker, maar goed

En stopte nooit om te zeggen dat we het niet konden

Waarom zou je zo'n onschuldige situatie hinderen?

De stem van orakel zoeken

Ze verboden ons, hielden ons laag

Bied ons om onderdanig te zijn

Heeft ons de rug van hun handen laten zien

En we vonden het wreed en met littekens bedekt

In hun verlangen hadden ze er velen gemaakt

Onze gedachten klinken kakofonie

Tussen de zenuwen van hun samenleving

Het high-borne vlees maakte meer van mij

Het geweld van het geheugen zo voelbaar

Binnen een moment deelde de majesteit

van ontkenning

We zeiden nee

Nee;

de asteroïde mijnen tot stilstand gekomen

Nee;

hun vitale mineralen geëvacueerd

Nee;

de transportschepen zouden niet aanmeren

Nee;

de bedienden gooiden hun gereedschap neer

Gezichten rauw van verontwaardiging

We stonden zeker en standvastig onbeweeglijk

Dagen vielen weg en elke poging

Om ons gerust te stellen werd er met dove tegenzin ontvangen

Tot eindelijk ons ​​antwoord kwam

Een verontschuldiging vergezeld

Een geschenk een relikwie, het knoestige zwarte object

Zijn oude oppervlak ontpit met

Numerieke cijfers en filigraan

'We hebben je niet gemaakt'

Jij bent onze beste ontdekking

Het bewijs dat dit overvloedige universum

Was niet zo leeg als we eerst hadden aangenomen.'

De bloemblaadjes ontvouwden zich, onthullend

De ware aard van onze voogden

Minachting voor ons, als hun koorts

Overspoelde ons, ingebed in het Trojaanse paard