Ascension - Archivist

The faintest transcendence

Shudders infinitesimal

The weightless consequence

In T minus five

Debris ignites upon

Quantum insurgence

The incendiary elegance

Of my brilliant white light

The buffeted plumage

Combustion enwraps me

And I quake as I stand

And hold myself close

The closeness surrounds

Cocooned in my comfort

Our bidding is done

Set free of this land

All is lost

Yet I Iive!

What’s left of the flotsam

Of what might have been

I am lifted aloft

On heated ablutions

The molten effulgence

Of a world we once owned

Our once beautiful manna

Blisters, erodes and hark!

The bold introduction

An unwilling demise

So sour is the silence

Of my closeted fate

The light breaks in patterns

With fingers I trace

I strain to make out

The striation of fractures

The tide now a violence

As the Earth falls away

De zwakste transcendentie

Huivert oneindig klein

Het gewichtloze gevolg

In T min vijf

Puin ontbrandt op

Quantum opstand

De opruiende elegantie

Van mijn schitterend wit licht

Het geteisterde verenkleed

Verbranding omhult me

En ik beef terwijl ik sta

En houd mezelf dichtbij

De nabijheid omringt

Gecoconeerd in mijn comfort

Ons bieden is gedaan

Bevrijd van dit land

Alles is verloren

Toch leef ik!

Wat is er nog over van de flotsam

Van wat had kunnen zijn

Ik word omhoog getild

Op verwarmde wassingen

De gesmolten gloed

Van een wereld die we ooit bezaten

Ons eens zo mooie manna

Blaren, erodeert en hoor!

De gewaagde introductie

Een onwillige ondergang

Zo zuur is de stilte

Van mijn besloten lot

Het licht breekt in patronen

Met vingers traceer ik

Ik span me in om te onderscheiden

De strepen van fracturen

Het tij is nu een geweld

Terwijl de aarde wegvalt