4,500 - Archivist

This ashen curse cannot be

Entropic verse;

a has been

No poetry can sustain

My blithe acceptance of this vault

I am no martyr of fallen sin

Embrace the weight of atlas in

My titan fornicates with heavens breath

Beheaded in the clouds, we stoop so low

To grovel in the muck in search of the genesis

Of every fault line

I could wake them all from slumber?

Engage their Promethean brains

Sacrifice futures intent to sate my loneliness

Discuss the semiotics of each act

The pantomime, the farce, the extinction event

We might laugh and toast our victory

We chewed the scenery, we made a meal of it

Ladies

Gentleman

Gentlekin

Hyperthermia

Is but a passing thing

Please take comfort in

The last living thing

Invites you to

This travesty

Please take a seat

Let us ruminate

Engage those intellects

Bridge the suspicions

Behind our decisions

Hands grace the glass of cold coffin

I tease histories out of icicles

This person I do not even know

Whose serenity is pleasing to me

The irony of fear of life, and the abject fear of death

The hex of consciousness deserves a moments breath

To savour the warm resonance of memetic arrest

To dwell in a single shard of our collective voice

We have found a rhythm, and we find it in the strata below

We accept this fiction, paradox of Schrödinger's theorem

To have died and risen, and exist in oblivion

Abeyance strides across a great expanse

Deze asgrauwe vloek kan niet...

Entropisch vers;

een is geweest

Geen poëzie kan standhouden

Mijn blije aanvaarding van deze kluis

Ik ben geen martelaar van gevallen zonde

Omarm het gewicht van de atlas in

Mijn titaan ontucht met hemelse adem

Onthoofd in de wolken, we bukken zo laag

Om in de modder te kruipen op zoek naar het ontstaan

Van elke breuklijn

Zou ik ze allemaal uit hun slaap kunnen wekken?

Betrek hun Prometheïsche hersenen

Toekomstige intenties opofferen om mijn eenzaamheid te stillen

Bespreek de semiotiek van elke handeling

De pantomime, de farce, de uitstervingsgebeurtenis

We kunnen lachen en proosten op onze overwinning

We kauwden op het landschap, we maakten er een maaltijd van

Dames

Heer

Gentlekin

Hyperthermie

Is slechts een voorbijgaand iets

Gelieve troost te zoeken

Het laatste levende wezen

nodigt u uit om

deze travestie

Ga alsjeblieft zitten

Laten we herkauwen

Betrek die intellecten

Overbrug de vermoedens

Achter onze beslissingen

Handen sieren het glas van de koude kist

Ik plaag geschiedenissen uit ijspegels

Deze persoon ken ik niet eens

Wiens sereniteit me behaagt

De ironie van de angst voor het leven en de abjecte angst voor de dood

De hex van bewustzijn verdient een adempauze

Om te genieten van de warme weerklank van memetische arrestatie

Om stil te staan ​​bij een enkele brok van onze collectieve stem

We hebben een ritme gevonden en we vinden het in de onderstaande lagen:

We accepteren deze fictie, paradox van de stelling van Schrödinger

Om te zijn gestorven en opgestaan, en bestaan ​​in de vergetelheid

Abeyance schrijdt over een grote uitgestrektheid