Leaving Day - Archivist

The arks rise like Goliath

The perversity of size

Wrought of all that was left

Bled from the world

Refugees harangued the barriers

They kept our ward safe from prying hands

Their febrile memories

Atrophy within embrace of cold

Frozen caskets conveyer up

Those we divine worthy of

Mothered deep within we hung our hope

Hippocampus flare navigate these stanchion

Fatigued the continents did seize

And snap on lambent liquid fires

Coruscating forests singed like

Blackened pelts on frightened hides

A multitude of eyes

Frantic hearts burst in quaking chests

I know every fear, every jolt

Every cardiac arrest

Frigid corridors groan sorry psalms

Apologies, too many to please

And no ears to receive

No mouths to cry no eyes to perceive

Place our footing on stable turf

Blaze a trail to bright new worlds

De arks rijzen als Goliath

De perversiteit van grootte

Gemaakt van alles wat er nog over was

Bloedde van de wereld

Vluchtelingen spraken de barrières aan

Ze hebben onze afdeling beschermd tegen nieuwsgierige handen

Hun koortsige herinneringen

Atrofie binnen de omhelzing van kou

Bevroren kisten transportband omhoog

Degenen die we goddelijk waardig zijn

Diep van binnen hebben we onze hoop opgehangen

Hippocampus flare navigeer door deze staander

Vermoeid grepen de continenten vast

En klik op lamsvloeistofvuren

Coruscating-bossen schroeiden als

Zwartgeblakerde huiden op bange huiden

Een groot aantal ogen

Uitzinnige harten barsten uit trillende kisten

Ik ken elke angst, elke schok

Elke hartstilstand

Koude gangen kreunen droevige psalmen

Excuses, te veel om te behagen

En geen oren om te ontvangen

Geen monden om te huilen, geen ogen om waar te nemen

Plaats onze voet op stabiel gras

Baan een pad af naar heldere nieuwe werelden