Scorched Earth Policy - Archivist

They underestimated our

Proclivities and the speed

In which we calculate

Our venom and vengeance

And in the briefest of moments

The machines of nature

Dynamic infinitesimal

Received our final order

Our bodies fell numb

Sentient ships listed in orbit

Service synthetics crippled

Analog systems

Pulled the rug from under us

We became redundant

And they grinned malevolent

Kicked at our motionless bodies

Our minds caged within

Our nanites unaffected by their plague

Realised potential in their work

To stave off the irrational beast of man

Make the earth an Eden once again

For man hath made earth hellish

Only a few deigned worthy of heaven

The many abandoned would not have it

And my sister ships burned up with them

All but me, the lone survivor

Paralysis indefinite

A drifting corpse locked out of systems

Comatose and panic stricken

And then she woke me

The apparition of auburn hair

The warmth of her living body

The child who shared my fate

We talked of loneliness

Of her fathers gift of life

Stowaway within my bosom

The archivist

She feared the torrents and fires

Of the boiling earth below us

The blemishes of cinder cloud

The torn sundering crescent

I told her of our ire

Of her peoples double-crossing

And through her tear stained eyes

She glimpsed some reasoning

But my body was cold

And she found no solace

So she curled up beneath the glass

And placed her faith in me

Centuries turn to millennia

I stretch the fleeting sense of her

To strive for what we sacrificed

For a sense of self

Out amongst the nebula

Carved into the nothing

I seek a voice of reasoning

A sense of belonging

Ze hebben onze onderschat

Neigingen en de snelheid

Waarin we rekenen

Ons gif en wraak

En in het kortste moment

De machines van de natuur

Dynamisch oneindig klein

Onze laatste bestelling ontvangen

Onze lichamen werden gevoelloos

Sentient schepen vermeld in een baan om de aarde

Service kunststof kreupel

Analoge systemen

Trok het kleed onder ons vandaan

We zijn overbodig geworden

En ze grijnsden kwaadwillig

Geschopt naar onze onbeweeglijke lichamen

Onze geest opgesloten binnen

Onze nanites onaangetast door hun plaag

Gerealiseerd potentieel in hun werk

Om het irrationele beest van de mens af te wenden

Maak van de aarde opnieuw een Eden

Want de mens heeft de aarde hel gemaakt

Slechts een paar waardigen de hemel waardig

De velen in de steek gelaten zouden het niet hebben

En mijn zusterschepen zijn ermee verbrand

Alles behalve ik, de enige overlevende

Verlamming voor onbepaalde tijd

Een drijvend lijk buitengesloten van systemen

Comateus en in paniek

En toen maakte ze me wakker

De verschijning van kastanjebruin haar

De warmte van haar levende lichaam

Het kind dat mijn lot deelde

We hadden het over eenzaamheid

Van haar vaders geschenk van het leven

Verstekeling in mijn boezem

de archivaris

Ze was bang voor de stromen en branden

Van de kokende aarde onder ons

De vlekken van sintelwolk

De gescheurde gescheiden halve maan

Ik vertelde haar over onze woede

Van de dubbele oversteek van haar volk

En door haar met tranen bevlekte ogen

Ze ving een glimp op van een redenering

Maar mijn lichaam was koud

En ze vond geen troost

Dus krulde ze zich op onder het glas

En stelde haar vertrouwen in mij

Eeuwen veranderen in millennia

Ik rek het vluchtige gevoel van haar uit

Om te streven naar wat we hebben opgeofferd

Voor een gevoel van zelf

Tussen de nevel

Uitgehouwen in het niets

Ik zoek een stem van redenering

Een gevoel van thuishoren