Todo Lo Que No Te Dije Antes - Antonio Orozco

No me voy a cansar de decirte,

no me voy a cansar de pedirte,

todo lo que no te pidió nadie.

Todo lo que no te dijo nadie,

No me voy a cansar.

Que no me duermo, si no estás.

Que no respiro, si te vas.

Que cada noche encuentro mi paz al verte.

Y los dos besos que me diste ayer,

los he guardado y hoy los bordaré.

Para que sepas, que nunca me cansaré de decirte,

todo aquello, que jamás te dijo nadie.

De perderme, en cada beso, por el hecho de encontrarte.

De escucharte, cada noche, como nunca lo hizo nadie.

De vestirme, con tus recuerdos, por el miedo de olvidarte.

No me voy a cansar de buscarte.

No me voy a cansar de entregarme.

Todo lo que no te buscó nadie.

Todo lo que no se entregó nadie,

no me voy a cansar.

Que no sonrío, si no estás.

Que no me entiendo, si te vas.

Que cada noche el verso es saber que vuelves.

Cada abrazo que me diste ayer,

los he guardado y hoy los perderé.

Para que sepas, que nunca me cansaré de decirte,

todo aquello, que jamás te dijo nadie.

De perderme en cada beso, por el hecho de encontrarte.

De escucharte, cada noche, como nunca lo hizo nadie.

De vestirme con tus recuerdos, por el miedo de olvidarte.

Las tormentas que hablan momentos de espera,

Un reloj y una vela.

Por decirte, todo aquello, que jamás te dijo nadie.

De perderme, en cada beso, por el hecho de encontrarme.

De escucharte, cada noche, como nunca lo hizo nadie.

De vestirme, con tus recuerdos, por el miedo de olvidarte.

Ik zal niet moe worden om je te vertellen,

Ik zal niet moe worden om je te vragen,

alles waar niemand om heeft gevraagd.

Alles wat niemand je vertelde,

Ik ga niet moe worden.

Dat ik niet slaap, als jij dat niet bent.

Dat ik niet adem, als je weggaat.

Dat ik elke nacht mijn rust vind als ik je zie.

En de twee kussen die je me gisteren gaf,

Ik heb ze bewaard en vandaag ga ik ze borduren.

Dus je weet dat ik het nooit beu zal worden om je te vertellen,

dat alles, dat niemand je ooit heeft verteld.

Om mezelf te verliezen, in elke kus, om jou te vinden.

Om naar je te luisteren, elke avond, zoals niemand ooit deed.

Om mezelf aan te kleden, met je herinneringen, uit angst je te vergeten.

Ik zal niet moe worden van het zoeken naar jou.

Ik zal het niet beu worden mezelf te geven.

Alles waar niemand naar op zoek was.

Alles wat niemand gaf,

Ik ga niet moe worden.

Dat ik niet lach, als jij dat niet bent.

Dat ik mezelf niet begrijp, als je weggaat.

Dat elke avond het vers is om te weten dat je terugkomt.

Elke knuffel die je me gisteren gaf,

Ik heb ze bewaard en vandaag zal ik ze verliezen.

Dus je weet dat ik het nooit beu zal worden om je te vertellen,

dat alles, dat niemand je ooit heeft verteld.

Van mezelf verliezen in elke kus, voor het feit dat ik jou vind.

Om naar je te luisteren, elke avond, zoals niemand ooit deed.

Om mezelf aan te kleden met je herinneringen, uit angst je te vergeten.

De stormen die momenten van wachten spreken,

Een klok en een kaars.

Om je alles te vertellen wat niemand je ooit heeft verteld.

Van mezelf verliezen, in elke kus, om mezelf te vinden.

Om naar je te luisteren, elke avond, zoals niemand ooit deed.

Om mezelf aan te kleden, met je herinneringen, uit angst je te vergeten.