Tornerò ad amare - Annalisa

Fermo restando che gli alberi piangono foglie in autunno

Son certa che presto tornerò ad amare

Sì, tornerò ad amare anche me

Finalmente

Hai rimesso tutto apposto

Senza chiedermi il permesso

Capovolto il mio mondo

Mentre ancora ero dentro

E' cambiata all’improvviso la tua voce

E tutto a un tratto anche l’espressione sul tuo viso

Non è più la stessa

E adesso che sei lontano da me

Fermo restando che gli alberi piangono foglie in autunno

Son certa che presto tornerò ad amare

Sì, tornerò ad amare anche me

Finalmente

E' successo un po' a chiunque

Di sentirsi un giorno dire

«Ho la mente in confusione»

Il cuore inizia a balbettare

Nebbia che di colpo assale

Quella limpida illusione

Di non doversi salutare con la valigia sul portone

E adesso che sei lontano da me

Fermo restando che gli alberi piangono foglie in autunno

Son certa che presto tornerò ad amare

Sì, tornerò ad amare anche me

Finalmente

Resterai un pensiero distante

Che trattiene a sè la maggior parte di quello che ero

Ma non che sarò

Quello che ero, ma non che sarò

Fermo restando che gli alberi piangono foglie in autunno

Son certa che presto tornerò ad amare

Sì, tornerò ad amare anche me

Finalmente

Fermo restando che gli alberi perdono foglie in autunno

E ne avranno di nuova

Tornerò ad amare

Sì, tornerò ad amare anche me

Finalmente

Ondanks dat de bomen bladeren huilen in de herfst

Ik weet zeker dat ik binnenkort zal terugkeren naar de liefde

Ja, ik zal weer van me houden

Tenslotte

Je zet alles weer op zijn plek

Zonder mijn toestemming te vragen

Heeft mijn wereld op zijn kop gezet

Terwijl ik nog binnen was

Je stem is plotseling veranderd

En ineens ook de uitdrukking op je gezicht

Het is niet meer hetzelfde

En nu je bij mij weg bent

Ondanks dat de bomen bladeren huilen in de herfst

Ik weet zeker dat ik binnenkort zal terugkeren naar de liefde

Ja, ik zal weer van me houden

Tenslotte

Het is iedereen een beetje overkomen

Op een dag te horen

"Mijn geest is in verwarring"

Het hart begint te stamelen

Mist die plotseling overvalt

Die duidelijke illusie

Om elkaar niet te hoeven begroeten met de koffer op de deur

En nu je bij mij weg bent

Ondanks dat de bomen bladeren huilen in de herfst

Ik weet zeker dat ik binnenkort zal terugkeren naar de liefde

Ja, ik zal weer van me houden

Tenslotte

Je blijft een verre gedachte

Dat houdt het meeste van wat ik was tegen

Maar niet dat ik dat zal zijn

Wat ik was, maar niet wat ik zal zijn

Ondanks dat de bomen bladeren huilen in de herfst

Ik weet zeker dat ik binnenkort zal terugkeren naar de liefde

Ja, ik zal weer van me houden

Tenslotte

Ondanks dat de bomen hun bladeren verliezen in de herfst

En ze zullen nieuwe hebben

Ik zal terugkomen om lief te hebben

Ja, ik zal weer van me houden

Tenslotte