Ottovolante - Annalisa

Ho pagato la mia solitudine

In lacrime per te con la faccia

Da bambina e nelle tasche

Voglia di andar via e sento

In me la spinta di gridare al

Mondo riuscirò ad avere

Te stessa faccia stessi occhi

Stessa bocca ed una anno

In più il mio cuore è scalzo e

Questa strada sembra non

Finire mai ma come in mezzo

Al fango c'è il fiore più bello

Un sorriso torna in me.

Ora

Te lo dirò questo amore è

Una spina sottile per me mi

Fa stare così aggrappata a un

Leggero dolore io lo guardo

Adesso è come piuma al

Vento un ballo senza fine

Ammesso e non concesso

Che abbia ancora un senso

Intanto vivo di me.

Ho pagato

Per salire su un ottovolante

Insieme a te con discese e

Risalite dentro una certezza

Non più mia e come in

Mezzo al fango c'è il fiore più

Bello un sorriso torna in me

Ora te lo dirò questo amore

È una spina sottile per me mi

Fa stare così aggrappata a un

Leggero dolore io lo guardo

Adesso è come piuma al

Vento un ballo senza fine

Ammesso e non concesso

Che abbia ancora un senso

Ora te lo dirò questo amore

È una spina sottile per me

Mi fa stare così e non so se

È piacere o dolore amore

Nel tormento con le spalle al

Vento non so come guarire

E voglio urlarlo al mondo

Con le spalle al vento dentro

Un ballo lento l’amore non

Ha fine ammesso e non

Concesso che abbia ancora

Un senso intanto vivo di me

Ik betaalde voor mijn eenzaamheid

In tranen voor jou met het gezicht

Als kind en in de zakken

Wil weggaan en voelen

In mij de drang om te schreeuwen naar de

Wereld die ik zal kunnen hebben

Kijk naar jezelf, kijk naar jezelf

Dezelfde mond en een jaar

Plus mijn hart is blootsvoets en

Deze straat lijkt niet te

Nooit af maar als tussendoor

In de modder staat de mooiste bloem

Er komt een glimlach bij me terug.

nutsvoorzieningen

Ik zal je vertellen dat deze liefde is

Een dunne doorn voor mij mij

Het maakt dat je zo vastklampt aan een

Lichte pijn ik kijk ernaar

Nu is het als veer al

Wind een eindeloze dans

Toegegeven en niet verleend

Dat is nog steeds logisch

Ondertussen leef ik van mezelf.

ik heb betaald

In een achtbaan stappen

Samen met jou met afdalingen en

Klim in een zekerheid

Niet langer van mij en als in

Midden in de modder staat de meeste bloem

Een mooie glimlach komt terug naar mij

Nu zal ik je deze liefde vertellen

Het is een subtiele doorn voor mij

Het maakt dat je zo vastklampt aan een

Lichte pijn ik kijk ernaar

Nu is het als veer al

Wind een eindeloze dans

Toegegeven en niet verleend

Dat is nog steeds logisch

Nu zal ik je deze liefde vertellen

Het is een subtiele doorn voor mij

Ik voel me zo en ik weet niet of

Het is plezier of pijn, liefde

In kwelling met zijn rug naar

Wind weet niet hoe te genezen

En ik wil het naar de wereld schreeuwen

Met je rug naar de wind naar binnen

Liefde is geen langzame dans

Het is eindelijk toegelaten en niet

Toegegeven het heeft nog steeds

Ondertussen een levendig gevoel van mij