Il diluvio universale - Annalisa

L’amore non è una colpa

Non è un mistero

Non è una scelta

Non è un pensiero

L’amore quello dei film

L’amore del «che segno sei?»

C'è affinità, un aperitivo, chissà se mai…

Magari, qualcosa, qualcosa succederà

L’amore di questa notte

Non conta niente

Anzi, sia maledetto

E maledettamente

Io non tornerò

Perché non hai futuro

E io ha già poco tempo per me stessa

Figuriamoci per gente come te

E intanto prendo questa metropolitana

L’unica che sorride è una puttana

E allora io preferisco sognare

Perché è così, è così, io lo so

Che mi lascio andare

E tu, che resti l’unico al mondo

Come una stanza da rifare

Resti immobile all’altare

Sei una canzone che non ho

Mai saputo cantare

L’amore succederà

O forse è già successo

Ma tu non l’hai visto

E lo vedi solo adesso

Ma stasera rimango a casa

A cucinare la vita

Come fosse un buon piatto da buffet

Lo so… l’amore è spudorato

L’amore è egoista

L’amore è un atto di necessità di te

E mentre sfoglio un altro stupido giornale

Penso che in fondo sia tutto regolare

E intanto io preferisco sognare

Perché è così, è così, io lo so

Che mi lascio andare

E allora io preferisco sognare

Perché da qui la realtà si nasconde meglio che

Sotto il diluvio universale

E tu, dall’altra parte del mondo

Come una stanza da rifare

Resti immobile all’altare

Sei la canzone che non ho

Mai saputo cantare

Liefde is geen fout

Het is geen mysterie

Het is geen keuze

Het is geen gedachte

Liefde is die van films

De liefde van "welk teken ben jij?"

Er is affiniteit, een aperitief, wie weet of ooit ...

Misschien zal er iets gebeuren

De liefde van deze nacht

Het maakt niet uit

Inderdaad, wees vervloekt

En verdomme

Ik zal niet teruggaan?

Omdat je geen toekomst hebt

En ik heb al weinig tijd voor mezelf

Laat staan ​​voor mensen zoals jij

En ondertussen neem ik deze metro

De enige die lacht is een hoer

Dus ik droom liever

Waarom het is, het is, ik weet het

Dat ik mezelf liet gaan

En jij, die de enige in de wereld blijft

Als een kamer die moet worden opgeknapt

Je blijft onbeweeglijk bij het altaar

Je bent een lied dat ik niet heb

Nooit geweten hoe te zingen

Liefde zal gebeuren

Of misschien is het al gebeurd

Maar je hebt het niet gezien

En je ziet het nu pas

Maar ik blijf vanavond thuis

Om het leven te koken

Als een goed buffetgerecht

Ik weet het ... liefde is schaamteloos

Liefde is egoïstisch

Liefde is een daad van behoefte voor jou

En terwijl ik door een andere stomme krant blader

Ik denk dat eigenlijk alles normaal is

Ondertussen droom ik het liefst

Waarom het is, het is, ik weet het

Dat ik mezelf liet gaan

Dus ik droom liever

Want vanaf hier verbergt de werkelijkheid zich beter dan

Onder de universele zondvloed

En jij, aan de andere kant van de wereld

Als een kamer die moet worden opgeknapt

Je blijft onbeweeglijk bij het altaar

Jij bent het liedje dat ik niet heb

Nooit geweten hoe te zingen