Bolle - Annalisa

Bolle d’aria le tue parole

Vuote cadono lasciandomi

Appassire come petali

D’autunno dimmi quando

Sarai sincero sento

Pulsioni che guidano i

Miei giorni portandomi lontano

Stringimi che fa buio cospargimi di cielo fai come facevamo quando era ancora

amore

Vai via vai via ricordami di vivere

Tu eri invincibile

Imparerò a salvarmi

Dai tuoi modi appassionati

Non è apatia questo lasciarmi vivere

Ma la mancanza che ho di te che sbriciola in un sorso l’universo che mi hai

regalato.

Bolle d’aria i tuoi silenzi sporchi nascondono pensieri di una vita

nuova del tutto immaginaria

Stringimi che fa freddo cospargimi di sole fai come facevamo quando era ancora

amore.

Vai via vai via ricordami di vivere tu eri invincibile imparerò a

salvarmi dai tuoi modi appassionati non è apatia questo lasciarmi vivere ma la

mancanza che ho di te che sbriciola in un sorso l’universo che mi hai regalato

Je woorden ontploffen

Leeg vallen ze bij mij weg

Verdorren als bloemblaadjes

Vertel me in de herfst wanneer

Je zult oprecht zijn hoor ik

Schijven die rijden i

Mijn dagen nemen me mee

Houd me vast, het is donker, besprenkel me met de lucht, doe zoals we deden toen het stil was

Liefde

Ga weg, ga weg, herinner me eraan om te leven

Je was onoverwinnelijk

Ik zal leren mezelf te redden

Van je gepassioneerde manieren

Dit is geen apathie die me laat leven

Maar het gemis dat ik aan jou heb dat het universum in één teug doet afbrokkelen

begaafd.

Luchtbellen, je vuile stiltes verbergen gedachten van je leven

volledig denkbeeldig nieuw

Houd me vast, het is koud, besprenkel me met de zon, doe zoals we deden toen het stil was

Liefde.

Ga weg, ga weg, herinner me eraan te leven, je was onoverwinnelijk, ik zal leren om te leven

me redden van je gepassioneerde manieren is geen apathie, dit laat me leven, maar de

Ik mis je die het universum afbrokkelt dat je me in één teug gaf