Under the Lime Tree - Angelo Branduardi

Down in the greenwood, under the lime tree

we spent lover’s hours

and if you pass by you’ll know we lay there,

look how we crushed all the flowers.

The insects buzzed and the nightingales sang

high above the forest on a soft south wind,

point and laugh if you come walking past

I don’t care at all how red her mouth is.

Down in the greenwood, under the lime tree

crushing the grass and the sweet herbs

there in the roses I laid my head down,

see where the petals are disturbed.

And if you accuse her of lying there with me this I know for sure she will never be ashamed:

she was the one, the one and only woman

I ever came to wish would whisper my name.

Down in the greenwood, under the lime tree

the lily embraces the ivy

and if you pass by, stop look and marvel

at how she has grown to survive him

for she stayed here with me for just a year

and bound her hair with gold,

oh my little white dove…

one fine day she turned into a hawk

and flew off to the sun to find a new love.

Up in the blue sky ever the wind flies

searching the clouds of his dreamland,

the dream is for beauty but he’ll

never catch her…

She’ll always slip through his hands

and thus we live forever and the dream

just like the wind and clouds will escape us…

And thus we live forever and the world

just like the wind and clouds will escape us

Beneden in het groene woud, onder de lindeboom

we hebben minnaars uurtjes doorgebracht

en als je langskomt, weet je dat we daar liggen,

kijk hoe we alle bloemen hebben verpletterd.

De insecten zoemden en de nachtegalen zongen

hoog boven het bos op een zachte zuidenwind,

wijs en lach als je voorbij komt lopen

Het kan me helemaal niet schelen hoe rood haar mond is.

Beneden in het groene woud, onder de lindeboom

het verpletteren van het gras en de zoete kruiden

daar in de rozen legde ik mijn hoofd neer,

kijk waar de bloembladen zijn verstoord.

En als je haar ervan beschuldigt dat ze bij me ligt, weet ik zeker dat ze zich nooit zal schamen:

zij was de enige, de enige echte vrouw

Ik heb ooit gewild dat ik mijn naam zou fluisteren.

Beneden in het groene woud, onder de lindeboom

de lelie omarmt de klimop

en als je langskomt, stop dan met kijken en verwonder je

hoe ze is gegroeid om hem te overleven

want ze bleef hier maar een jaar bij mij

en bond haar haar met goud,

oh mijn kleine witte duif...

op een mooie dag veranderde ze in een havik

en vloog naar de zon om een ​​nieuwe liefde te vinden.

In de blauwe lucht vliegt de wind ooit

zoekend in de wolken van zijn dromenland,

de droom is voor schoonheid, maar hij zal

vang haar nooit...

Ze zal altijd door zijn handen glippen

en zo leven we voor altijd en de droom

net zoals de wind en de wolken ons zullen ontsnappen...

En zo leven we voor altijd en de wereld

net zoals de wind en de wolken ons zullen ontsnappen