Il vecchio e la farfalla - Angelo Branduardi

La grande quercia

Che da sempre vegliava

Come un custode al confine del prato

Lo vide un giorno apparire da lontano:

Un vecchio uomo dal passo un po’lento…

Vieni, vecchio uomo, il tuo riparo io sarò

Il tuo corpo stanco in un dolce abbraccio accoglierò

Vieni, vecchio uomo, il tuo riparo io sarò

Al canto delle fronde il tuo capo cullerò…

Il vecchio uomo

Alla quercia si affidò

E dolcemente poi si addormentò…

L’uomo dormiva

E tra sè sorrideva

Col vecchio capo appoggiato alla mano:

Sognò di essere diventato farfalla

Di aver lasciato il suo vecchio corpo…

La farfalla gialla su di un altro fiore si posò

Di essere diventata un vecchio uomo addormentato poi sognò

De grote eik

Wie heeft er altijd gekeken

Als een bewaker aan de rand van het gazon

Op een dag zag hij het van verre verschijnen:

Een oude man met een beetje traag tempo ...

Kom, oude man, ik zal je schuilplaats zijn

Ik zal je vermoeide lichaam verwelkomen in een zoete omhelzing

Kom, oude man, ik zal je schuilplaats zijn

Bij het lied van de bladeren, zal ik je hoofd wiegen ...

De oude man

Hij vertrouwde de eik

En viel toen zachtjes in slaap...

De man sliep

En tegen zichzelf glimlachte hij

Met het oude hoofd op zijn hand:

Hij droomde dat hij een vlinder was geworden

Van het verlaten van zijn oude lichaam...

De gele vlinder landde op een andere bloem

Dat ze een oude man in slaap was geworden toen ze droomde