La serie dei numeri - Angelo Branduardi

E tu bel bimbo, bimbo mio dolce

Dimmi, cosa vuoi che io ti canti?

Cantami dei numeri la serie

Sino a che io oggi non la impari

Unica è la morte

Niente altro, niente più…

Due i buoi legati al carro

E sono tre le parti del mondo

Quattro le pietre di Merlino

Che affilano le spade degli eroi

Unica è la morte

Niente altro, niente più…

E sul cammino che il tempo fa

Cinque finora sono le età

E sono sei le erbe che

Nel calderone il nano mescolerà…

Sette sono i soli, sette le lune

Otto sono i fuochi accesi a Maggio

Attorno alla fontana sono nove

Le fanciulle che danzano alla luna…

Unica è la morte

Niente altro, niente più…

E dieci vascelli sono venuti

Portandoci la guerra da lontano

Undici guerrieri sono tornati

Quand’erano in trecento a partire…

Unica è la morte

Niente altro, niente più…

E sul cammino che il tempo fa

Cinque finora sono le età

E sono dodici i mesi che

Giorno per giorno, da sempre

Segnando va

E dodici ancora sono i segni

Che tu puoi leggere nel cielo

Guerra tra di loro han dichiarato

Questa che ti canto sarà la fine

Unica è la morte

Niente altro, niente più…

Allora la tromba suonerà

Avremo fuoco e tuono, pioggia e vento

La serie dei numeri è finita

Per l’uno sai che non c'è serie:

Unica è la morte

E due i buoi

E tre la parti

Quattro le pietre

Cinque le età

E sei le erbe

Sette sono i soli

Sette le lune

Otto sono i fuochi

E nove le fanciulle

Ma dieci i vascelli

Undici i guerrieri

Dodici i segni

Dodici i mesi

E unica la morte

Da sempre madre del dolore

En jij mooi kind, mijn lieve kind

Vertel me, wat wil je dat ik voor je zing?

Zing me de getallenreeks

Tot ik het vandaag leer

Er is er maar één de dood

Niets anders, niets meer...

Twee ossen vastgebonden aan de kar

En er zijn drie delen van de wereld

Vier stenen van Merlijn

Wie slijpen de zwaarden van helden

Er is er maar één de dood

Niets anders, niets meer...

En op het pad dat de tijd maakt

Vijf tot nu toe zijn de leeftijden

En er zijn zes kruiden die

In de ketel zal de dwerg zich mengen ...

Zeven zijn de zonnen, zeven zijn de manen

Acht vuren worden aangestoken in mei

Er zijn er negen rond de fontein

De meisjes dansen naar de maan...

Er is er maar één de dood

Niets anders, niets meer...

En tien schepen kwamen

De oorlog van ver naar ons toe brengen

Elf krijgers zijn teruggekeerd

Toen er driehonderd vertrokken...

Er is er maar één de dood

Niets anders, niets meer...

En op het pad dat de tijd maakt

Vijf tot nu toe zijn de leeftijden

En er zijn twaalf maanden dat

Dag na dag, altijd

Scoren gaat

En nog steeds twaalf zijn de tekenen

Dat je in de lucht kunt lezen

Oorlog tussen hen verklaarden ze

Deze die ik voor je zing, zal het einde zijn

Er is er maar één de dood

Niets anders, niets meer...

Dan zal de bazuin klinken

We zullen vuur en donder, regen en wind hebben

De cijferreeks is voorbij

Voor een weet je dat er geen serie is:

Er is er maar één de dood

En twee ossen

En drie delen

vier stenen

Vijf leeftijden

En jij bent de kruiden

Zeven zijn de enigen

zeven manen

Er zijn acht branden

En negen meisjes

Maar tien schepen

elf krijgers

Twaalf tekens

Twaalf maanden

De dood is uniek

Altijd de moeder van pijn