The Herons - Angelo Branduardi

And now when the earth has stooped to gather

In the careful hands of autumn

All that summer has abandoned

A time of left behind…

Comes a wind that blows unceasing

Erodes away the dunes

On grey moon hungry beaches

Where the winter crows parading

Cry out in black formation

Their scorn upon the world

Everturning…

And there where the fruit no longer ripens

On the vines the years have withered

Has the earth so soon forgotten

That not so long ago

How the wind was soft and perfumed

How the herons turned and circled

With their wings aflame with sunset…

Now the winter crows parading

Cry out in black formation

Their scorn upon the world

Everchanging…

En nu de aarde zich heeft gebogen om zich te verzamelen

In de zorgvuldige handen van de herfst

Al die zomer heeft verlaten

Een tijd van achterblijven...

Komt er een wind die onophoudelijk waait

Erodeert de duinen weg

Op grijze, maanhongerige stranden

Waar de winter kraait paraderend

Roep het uit in zwarte formatie

Hun minachting voor de wereld

Altijd…

En daar waar het fruit niet meer rijpt

Aan de wijnstokken zijn de jaren verdord

Is de aarde zo snel vergeten?

Dat is nog niet zo lang geleden

Hoe de wind zacht en geparfumeerd was

Hoe de reigers draaiden en cirkelden

Met hun vleugels in vuur en vlam met zonsondergang...

Nu paraderen de winterkraaien

Roep het uit in zwarte formatie

Hun minachting voor de wereld

Altijd veranderende…