The Enchanted Lake - Angelo Branduardi

ANGELO BRANDUARDI

«fables and fantasies»

The Enchanted Lake

Close by Jacob’s fountain

Starts the strange tale I will tell

Where fair Madelaine met an enchanter

Who addressed her in a tongue few men know well

Said he all you wish

From this hour is yours for asking

Tell me all your desire

For there’s no dream I can’t fulfill it Sir be on your way I’ve no time for your games

Not for you do I wait here but for another

He will come for me and bring me a velvet gown

And we’ll go hand in hand to London town

You’re a fool if you think you won’t be mine

Said the enchanter to fair Madelaine

And yet you are young so I forgive you

If you’d lived my thousand years you’d play

Once more did he ask

For a wish from her heart

Better believe now or spells

I will use to make you mine

You’d make a fine tree that blossomed every springtime

Shade me in the summer and be my firewood in winter

This has gone to far

Cried out the young maid

Now I see you for a liar

Full of your own wind

All this talk of spells

What nonsense a thousand years

When I see your face to be younger yet than mine

So the enchanter spun him circles three

And turned her with a spell to a calm white lake

From the top of a tower of ivory

Forever he gazes on her face

So the enchanter spun him circles three

And turned her with a spell to a calm white lake

From the top of a tower of ivory

Forever he loves fair Madelaine’s face…

ANGELO BRANDUARDI

«fabels en fantasieën»

Het betoverde meer

Dichtbij Jacob's fontein

Begint het vreemde verhaal dat ik zal vertellen

Waar eerlijke Madelaine een tovenaar ontmoette

Wie sprak haar aan in een taal die maar weinig mannen goed kennen?

Zei hij alles wat je wenst

Vanaf dit uur is het aan jou om te vragen

Vertel me al je verlangens

Want er is geen droom die ik niet kan vervullen Meneer, u komt eraan Ik heb geen tijd voor uw spelletjes

Niet voor jou, ik wacht hier, maar op een ander

Hij zal me komen halen en me een fluwelen jurk brengen

En we gaan hand in hand naar de stad Londen

Je bent een dwaas als je denkt dat je niet van mij zult zijn

Zei de tovenaar tegen de eerlijke Madelaine

En toch ben je jong, dus ik vergeef het je

Als je mijn duizend jaar had geleefd, zou je spelen

Nog een keer vroeg hij

Voor een wens uit haar hart

Beter nu geloven of spellen

Ik zal gebruiken om je van mij te maken

Je zou een mooie boom maken die elke lente bloeide

Geef me schaduw in de zomer en wees mijn brandhout in de winter

Dit is te ver gegaan

Riep de jonge meid

Nu zie ik je voor een leugenaar

Vol van je eigen wind

Al dat gepraat over spreuken

Wat een onzin duizend jaar

Als ik zie dat je gezicht nog jonger is dan het mijne

Dus de tovenaar draaide hem cirkels drie

En veranderde haar met een spreuk in een kalm wit meer

Vanaf de top van een toren van ivoor

Voor altijd staart hij naar haar gezicht

Dus de tovenaar draaide hem cirkels drie

En veranderde haar met een spreuk in een kalm wit meer

Vanaf de top van een toren van ivoor

Voor altijd houdt hij van het mooie gezicht van Madelaine...