Innisfree, l'isola sul lago - Angelo Branduardi

Ed ecco ora mi alzerò, a Innisfree andrò

Là una casa costruirò, d’argilla e canne io la farò;

Là io avrò nove filari ed un alveare, perchè le api facciano miele

E là da solo io vivrò, io vivrò nella radura dove ronzano le api

E là io pace avrò: lentamente, goccia a goccia

Viene dai veli del mattino fino a dove il grillo canta;

Mezzanotte là è un balenio, porpora è mezzogiorno

E la sera è un volo di uccelli

Ed ecco ora mi alzerò, perchè sempre notte e giorno

Posso sentire l’acqua del lago accarezzare la riva piano;

Mentre in mezzo ad una strada io sto, sui marciapiedi grigi

Nel profondo del cuore questo io sento

En hier zal ik nu opstaan, naar Innisfree zal ik gaan

Daar zal ik een huis bouwen, van leem en riet zal ik bouwen;

Daar zal ik negen rijen en een korf hebben, voor de bijen om honing te maken

En daar zal ik alleen wonen, ik zal leven op de open plek waar de bijen zoemen

En daar zal ik rust hebben: langzaam, druppel voor druppel

Het komt van de ochtendsluiers tot waar de krekel zingt;

Er is een flits van middernacht, paars is middag

En de avond is een vlucht van vogels

En hier nu zal ik opstaan, want altijd dag en nacht

Ik voel het water van het meer langzaam de oever strelen;

Terwijl ik midden in een straat sta, op de grijze trottoirs

Ik voel dit in het diepst van mijn hart