Il trattato dei miracoli - Angelo Branduardi

Villa era un bambino ed era muto

Si votò a Francesco e si svegliò cantando

Il giovane Mancino era in punto di morte

Di Francesco chiamò il nome e fu guarito

Il mendicante Bartolomeo

All’ombra di un noce si era addormentato

Quando si destò che più non camminava

Per grazia di Francesco fu guarito

La povera Sibilla era cieca e triste

Bonomo di Fano era lebbroso

La bella Ubertina soffriva il mal caduco

Nel nome di Francesco furono guariti

Ed a Foligno il buon Nicolò

Straziato dal dolore che più non sopportava

Si votò a Francesco e con le sue gambe

Ed il cuor contento a casa fece ritorno

Un bambino a Capua cadde nel fiume

Alla vita ritornò chè era già morto

Un giovane di Sessa fu travolto da un muro

Ma Francesco lo svegliò prima dell’alba

Maria di Gagliano che aveva sete

Trovò una fonte che era prodigiosa

Una donna di Narni che era indemoniata

Nel segno della croce fu liberata

Per le febbri ardeva Gualtiero d’Arezzo

A Francesco fece voto e fu guarito

Ed un figlio maschio ebbe Giuliana

Che di malinconia si consumava

In terra di Spagna a San Facondo

Un grande ciliegio si era inaridito

La gente del paese lo affidò a Francesco

E, fiorito, a Primavera stupiva il mondo

Villa was een kind en hij was stom

Hij wijdde zich aan Francis en werd zingend wakker

De jonge Mancino stond op de rand van de dood

Di Francesco noemde de naam en was genezen

Bartholomeus de bedelaar

In de schaduw van een walnoot was hij in slaap gevallen

Toen hij wakker werd, liep hij niet meer

Door de genade van Franciscus werd hij genezen

Arme Sibyl was blind en verdrietig

Bonomo di Fano was een melaatse

De mooie Ubertina leed aan een voorbijgaande ziekte

In de naam van Francis werden ze genezen

En in Foligno de goede Nicolò

Verscheurd door de pijn die hij niet langer kon verdragen

Hij wijdde zich aan Francis en met zijn benen

En het gelukkige hart keerde terug naar huis

Een kind in Capua viel in de rivier

Hij kwam weer tot leven toen hij al dood was

Een jonge man uit Sessa werd overreden door een muur

Maar Francesco maakte hem voor zonsopgang wakker

Maria di Gagliano die dorst had

Hij vond een bron die wonderbaarlijk was

Een vrouw uit Narni die bezeten was

In het teken van het kruis werd ze bevrijd

Gualtiero van Arezzo stond in brand van koorts

Hij deed een gelofte aan Francis en werd genezen

En een zoon had Giuliana

Die werd verteerd door melancholie

In het land van Spanje in San Facondo

Een grote kersenboom was verdord

De mensen van de stad vertrouwden het toe aan Francesco

En, in bloei, de wereld verbaasd in de lente