Confesso che ho vissuto - Angelo Branduardi

C'è quest’aria

Ancora insanguinata di parole

Che ho parlato io

E i sogni che ho sognato e disegnato

C'è la casa, il sole, l’albero

L’uomo accanto all’albero

Con lei

La stessa che ho voluto

Qui con me

E se c'è ancora luce grazie a Dio

Sul silenzio mio

Se troppo ho immaginato e camminato

Ma con occhi da sorprendere

E un cuore per comprendere

Se mai

Tutto quel che ho avuto

E se dovrò cucirmi addosso anch’io

Lo strappo al velo di un addio

Però

Confesso che ho vissuto

Er is deze lucht

Nog steeds bloederig met woorden

dat ik sprak

En de dromen die ik droomde en tekende

Daar is het huis, de zon, de boom

De man naast de boom

Met haar

Dezelfde die ik wilde

Hier bij mij

En als er nog licht is, godzijdank

op mijn stilte

Als te veel ik me voorstelde en liep

Maar met ogen om te verrassen

En een hart om te begrijpen

Als ooit

Alles wat ik heb gehad

En als ik mezelf ook nog moet naaien

De traan in de sluier van een afscheid

Echter

Ik beken dat ik heb geleefd