Манечка - Алёна Свиридова

Наш рассказ вполне серьезен: родилась в одном колхозе, расцвела подобно розе

Манечка.

Как ни глянь — красива очень: алы губы, сини очи, косы русы, ну, короче,

Манечка.

Маню часто награждали, парни все по ней страдали, старики ей вслед кричали: «Манечка!»

Видят все талант особый, пусть-ка едет на учебу, агрономом стала, чтобы Манечка.

Что ж, пошлем, колхоз не беден, в председательской Победе, в институт в столицу

едет Манечка.

Шлют подарки ей из дома, нежно пишут: «Ждем с дипломом.

Возвращайся агрономом,

Манечка».

Пишут, пишут — нет ответа, едут, ищут Маню где-то, разыскали.

Ты ли это,

Манечка?

Нет бровей, исчезли косы, в кукиш сбиты, цвета проса, рот желтее абрикоса.

Манечка!

Говорит всерьез она им: «Я, простите-ль, вас не знаю, я теперь совсем иная

Манечка.

Жить хочу в кругу семьи я, мне чужда периферия, не поеду — есть другие.

Манечка!

Мне диплом вообще не нужен, я живу на средства мужа, вам известно,

где он служит?

Манечка!

Земляки на миг смутились, говорят: «Скажи на милость, что с тобою приключилось,

Манечка?»

Аль забыла, чья ты родом, разорвала связь с народом!

Ну, так все, живи уродом,

Манечка!

Весь рассказ, ан нет морали, вы такую не видали?

А она, возможно, в зале, Маня, Маня, Манечка!

Ons verhaal is vrij serieus: ze werd geboren op een collectieve boerderij, bloeide als een roos

Manechka.

Hoe je er ook uitziet, ze is erg mooi: scharlaken lippen, blauwe ogen, vlechten van Rusa, nou ja, kortom,

Manechka.

Manya werd vaak bekroond, de jongens leden allemaal voor haar, de oude mensen riepen haar na: "Manechka!"

Iedereen ziet een speciaal talent, laat hem gaan studeren, word een agronoom zodat Manechka.

Nou, laten we sturen, de collectieve boerderij is niet arm, in de Victory van de voorzitter, naar het instituut in de hoofdstad

Manechka gaat.

Ze sturen haar vanuit huis geschenken, schrijven teder: “We wachten met een diploma.

Kom terug agronoom

Manechka.

Ze schrijven, ze schrijven - er is geen antwoord, ze gaan, ze zoeken Manya ergens, ze hebben het gevonden.

Ben jij dat,

Manechka?

Er zijn geen wenkbrauwen, de vlechten zijn verdwenen, ze zijn neergeslagen in vijgen, de kleur van gierst, de mond is geler dan een abrikoos.

Manechka!

Ze zegt ernstig tegen hen: "Vergeef me, ik ken je niet, ik ben nu helemaal anders

Manechka.

Ik wil in de kring van mijn familie leven, de periferie is mij vreemd, ik ga niet - er zijn anderen.

Manechka!

Ik heb helemaal geen diploma nodig, ik leef van het geld van mijn man, weet je

waar dient hij?

Manechka!

De landgenoten schaamden zich even, ze zeiden: “Vertel eens, wat is er met je gebeurd,

Manechka?

Al vergeten wiens afkomst je bent, verbroken banden met de mensen!

Nou, dat is alles, leef een freak,

Manechka!

Het hele verhaal, maar er is geen moraal, heb je zoiets gezien?

En zij is misschien in de hal, Manya, Manya, Manechka!