Лето - Алёна Свиридова

Слов дерзких острие, тонкое копье и мое «прости-прощай»,

Забудь все мои стихи, все мои признания.

В белых дюнах вновь ярко вспыхнет день, пестрый караван медленно уходит вдаль,

Но мне от себя самой никуда не скрыться.

Припев:

Лето, отчего ты так жестоко, лето.

Лето, без тебя так одиноко, где ты?

Ночь.

Бархат и шелка и наверняка я опять ищу тебя

В толпе незнакомых лиц, равнодушных глаз.

Слышу голос твой в шепоте песка, может быть, река вынесет меня к тебе

Туда, где воскреснет ночь с именем «любовь».

Припев:

Лето, отчего ты так жестоко, лето.

Лето, без тебя так одиноко, где ты?

Лето, отчего ты так жестоко, лето.

Лето, без тебя так одиноко, где ты?

Woorden van brutale scherpte, dunne speer en mijn "vergeef-vaarwel",

Vergeet al mijn gedichten, al mijn bekentenissen.

In de witte duinen zal de dag weer helder opvlammen, de bonte karavaan vertrekt langzaam in de verte,

Maar ik kan me nergens voor mezelf verbergen.

Refrein:

Zomer, waarom ben je zo wreed, zomer.

Zomer, het is zo eenzaam zonder jou, waar ben je?

Nacht.

Fluweel en zijde en ik weet zeker dat ik weer naar je op zoek ben

In een menigte van onbekende gezichten, onverschillige ogen.

Ik hoor je stem in het gefluister van het zand, misschien zal de rivier me naar je toe dragen

Daar, waar de nacht met de naam "liefde" zal opkomen.

Refrein:

Zomer, waarom ben je zo wreed, zomer.

Zomer, het is zo eenzaam zonder jou, waar ben je?

Zomer, waarom ben je zo wreed, zomer.

Zomer, het is zo eenzaam zonder jou, waar ben je?