Колыбельная Self - Алёна Свиридова

В эту ночь только ветер стучался ко мне и металась неясная тень по стене.

Я пыталась уснуть, но кричала во сне, и оставила эти попытки.

Засыхал на тарелке нарезанный хлеб, день был ясен и пуст и отчаянно нелеп,

И сползал по паркету, на запад, с терпеньем улитки.

Припев:

Я хотела стать белой холодной стеной

И не знать, что тебя нету рядом со мной,

Но отчаяния липкие пальцы

Поправляли на мне одеяльце.

В эту ночь только ветер стучался ко мне и мерцал телевизор напротив в окне.

Я пыталась уснуть, но кричала во сне и оставила эти попытки.

Серый кот выгнул спину, зажмурив глаза, если б мог говорить, он, наверно б,

сказал,

Что все наши невзгоды достойны лишь легкой улыбки.

Припев:

Я хотела стать белой холодной стеной

И не знать, что тебя нету рядом со мной,

Но отчаяния липкие пальцы

Поправляли на мне одеяльце.

Засыпай скорей, странная девочка.

Жизнь играет с тобой в «дурачка».

Die nacht klopte alleen de wind op me en een onduidelijke schaduw schoot langs de muur.

Ik probeerde te slapen, maar schreeuwde in mijn slaap, en gaf deze pogingen op.

Gesneden brood opgedroogd op een bord, de dag was helder en leeg en wanhopig absurd,

En hij kroop langs het parket, naar het westen, met het geduld van een slak.

Refrein:

Ik wilde een witte koude muur worden

En niet te weten dat je niet naast me bent,

Maar wanhoop kleverige vingers

Ze hebben mijn deken aangepast.

Die nacht klopte alleen de wind op me en de tv flikkerde tegenover in het raam.

Ik probeerde te slapen, maar ik schreeuwde in mijn slaap en gaf deze pogingen op.

De grijze kat kromde zijn rug en sloot zijn ogen, als hij kon praten, zou hij waarschijnlijk...

zei,

Dat al onze ontberingen slechts een kleine glimlach waard zijn.

Refrein:

Ik wilde een witte koude muur worden

En niet te weten dat je niet naast me bent,

Maar wanhoop kleverige vingers

Ze hebben mijn deken aangepast.

Ga gauw slapen, vreemd meisje.

Het leven is de "dwaas" met je spelen.