Hayalin Yeri Yok - Allame

Zamanda yolculuk zararla son bulur azarla korkunu

Bir mektuptur kalan masanda bulduğun

Yazında soluduğun kışında nefessizim aniden

O an belirdi gökyüzünde sert kobalttan maviler

Anlat teban ile eskiyen çocukluğuna ayarsın

Umutların yok göz yaşlarına merdiven dayarsın

Manasız belirsiz hatıralar diş geçirdi etime

Boş vermişlik iyiden iyiye hasar verdi bütün gücüme

Çok küçükken öcüler ağlatırdı şimdi pembeleşti

Var olmanın gereksizliğiyle iyice ötekileştim

Tam yirmi beş yıl eşlik etti karanlık aydınlık ağı

Aydınlık terk etti bak karanlıkla var kan bağım

Bir defter bin ağıt, insan etten dil ağır

Tek sebepten yazar eller gel küfret de bağır

Sanki sağır hayat duymuyor kalleş bana bayağı

Sokaklar bu serseriyi yakın tanır açık yaka bağır

Hayalin yeri yok, zamanı sar ellerimden kayıp gidiyor

Bu diyar beni geriyor, bu günümü mahkum ediyor

Sanki nispet etmek için var tüm mutlu şarkılar

Kolumdan çekiliyor uzakta ışıklar var arşı yar

Yüz hatlarımdan oku ben ilk çeyreğini yaşadığım

Hayat yüzünden kirlettim bu denizi ondan öldü martılar

Sen varlıktan şımartılan çocuksun duygulardan ırak

Yokluğundayım yakın beni yoksul uykularda bırak

İstemezsen beni gelip kırar kalbin durma noktasında

Bunaltan bir hafta yirmi dört saatim duman

Sağlık, sıhhat kayıp, son dönem bir matem ayı

Bıktım izlemekten mazi çekti gözlerimden retinayı

Dizlerin toprakta kalsın uğraş verme kalkmak için

Ben yazmadım ki sizler oluşturdunuz bu temayı

Anlattıklarım hakikat

Zaman hiç beklemeden hareket etti, sanki bir yılım bir dakika

Bu sınır sonrasında patika var, realde kal

Ne hâldeyim bilmezlerdeysen eğer hep yakandalar

Tijdreizen eindigt in kwaad, scheld je angst uit

Wat overblijft is een brief die je op je bureau vindt

Ik ben plotseling buiten adem in de winter, jij ademt in je zomer

Op dat moment verscheen er blauw van hard kobalt in de lucht

Vertel me, laat het aanpassen aan je oude jeugd met je onderwerpen

Je hebt geen hoop, je klimt op een ladder naar je tranen

Zinloze vage herinneringen doorboorden mijn vlees

Negeren heeft al mijn kracht beschadigd.

Toen ik zo jong was, huilden de bogeys, nu is het roze

Ik werd volledig gemarginaliseerd door de zinloosheid van het bestaan.

Vijfentwintig jaar vergezelden het web van duisternis en licht

Het licht is weg, kijk, ik heb bloedbanden met de duisternis

Een notitieboekje is duizend klaagzangen, een menselijke vleestong is zwaar

Schrijft om één reden, handen komen vloeken en schreeuwen

Het is alsof doven het leven niet horen, verraderlijk voor mij.

De straten kennen deze punk dichtbij, open kraag schreeuw

Je dromen hebben geen plaats, verpak de tijd die het uit mijn handen glipt

Dit land maakt me gespannen, het veroordeelt mijn dag

Het is alsof alle vrolijke liedjes er zijn om te vergelijken

Het wordt uit mijn arm getrokken, er zijn lichten in de verte

Lees uit mijn functies Ik heb het eerste kwartaal geleefd

Ik heb deze zee vervuild vanwege het leven, de meeuwen stierven eraan

Jij bent het kind verwend door het bestaan, weg van emoties

Ik ben in jouw afwezigheid, laat me slecht slapen

Als je me niet wilt komen breken, staat je hart stil

Vierentwintig uur per week roken

Verlies van gezondheid, gezondheid, laatste menstruatie is een rouwmaand

Ik ben het zat om te zien hoe het verleden het netvlies uit mijn ogen trok

Houd je knieën op de grond, probeer niet op te staan

Ik heb het niet geschreven, jij hebt dit thema gemaakt.

De waarheid die ik vertelde

De tijd ging zonder te wachten, alsof ik een jaar en een minuut had

Er is een pad na deze grens, blijf echt

Als je niet weet hoe het met me gaat, ze staan ​​altijd aan je zijde