Bavul - Allame

Bu Zombi ruhen hasta

Gelecek on yıl için şüpheli ciğerlerim sigara

Mevzu pay kap’cak mirastan

Son günlerde yağmurlar çoğaldı

Dikkatim kayıpken iyice şiirlerden nefret ettim hatta

Şu melankolik suskunluklar çoğu zaman komiktir

Acının insanlarla eşdeğer bir ortak hâli yok ki

Hepimiz aynı kırgınlığı yaşasaydık şayet

Biri kahrolurken başkasına gülünç olmazdı d’i' mi?

«Kaç, vaktin varken git!»

diyor aklım

Lanet umutları on üç yıl evel can kaybında bıraktım

«Şeytanın bacaklarını kır!»

diyor artık mantık

Unutmak yalnız bugün güzel geleceğini karartır

Yazdıkça daha da öfkeleniyo'sun

Dünya kapat çeneni, sesin beni deli ediyo', sus

Veyahut konuş, dediğin olsun, zarardan dönme lüksün yok

Şu andan itibaren hiç geçer mi forsun (Hayır!)?

Tüm hayatım bavuluma sığar

Küs yaşıyorum, terk etti doğa

Dört duvar yalnızlığıma boğar

Sor «Hiç umudun var mı daha?»

Başım belada, göz yaşına terk vedalar

Birlikte güçsüzüz geçilmiyor yekpare dağlar

Tek başıma suçluyum, vicdansız mahkemem mübalağa

Hem insan ol hem iyilik yeşertsin dünya ne âlâ

Sabah fenalar, akşam alkol krizleri

Aitsizlik, önlemim güvensiz dost ilişkileri

Yok gururun, paramparça hâlde, bak ne oldu, berbat ettin

Sahibim bi' kara deftere, yazdım insan klişeleri

Ne bekliyordun?

Monokromum, renkli yolun

Dök eteklerinden taşları, başka bi' şans vermiyorum

Bana gözüm karardı, mantık dahilinde görmüyorum

Dünya galaksinin satılık adisinden canlılar reyonu

Farz-ı misal öldün, dünya'ya dönüp bakma şansın olsa

Yalanları görürdün, parayla ters gömüldün

Hayata sor hüzünlü zamanla imtihanı

Zor misafirin, kendiyle eş güdümlü

Deze zombie is geestesziek

Mijn twijfelachtige longen voor de komende tien jaar

De onderdaan krijgt een deel van de erfenis.

Het heeft de afgelopen dagen geregend

Ik haatte zelfs gedichten terwijl ik afgeleid was

Die melancholische stiltes zijn vaak grappig

Pijn heeft geen gemeenschappelijk equivalent bij mensen.

Als we allemaal dezelfde wrok hadden

Zou het niet belachelijk zijn voor iemand anders als iemand d'i' aan het neuken was?

"Rennen, ga nu het nog kan!"

mijn verstand zegt

Ik verliet de verdomde hoop dertien jaar geleden met het verlies van het leven

"Breek de benen van de duivel!"

zegt logica

Alleen vergeten verduistert je mooie toekomst vandaag

Hoe meer je schrijft, hoe meer je boos wordt

Wereld zwijg, je stem maakt me gek', zwijg

Of praten, wat je ook zegt, je hebt niet de luxe om terug te komen van kwaad

Zal het ooit overgaan (nee!)?

Mijn hele leven past in mijn koffer

Ik ben beledigd, de natuur is in de steek gelaten

Vier muren verdrinken me in mijn eenzaamheid

Vraag "Heb je nog hoop?"

Ik zit in de problemen, tranen in tranen

We zijn samen zwak, onoverwinnelijke bergen

Ik ben alleen schuldig, mijn gewetenloze rechtbank is overdreven

Wees mens en laat goedheid groeien, wat een geweldige wereld

Ochtendmisselijkheid, alcoholcrisis in de avond

Behorend, mijn voorzorg is onveilige vriendschappelijke relaties

Geen trots, het is in stukken, kijk wat er is gebeurd, je hebt het verprutst

Ik heb een zwart notitieboekje, ik schreef menselijke clichés

Wat had je verwacht?

Mijn monochroom, jouw gekleurde weg

Giet de stenen van je rokken, ik geef geen nieuwe kans

Ik ben overrompeld, ik zie niet in redelijkheid

Levende dingen gangpad uit de naam van de wereldmelkweg te koop

Als je bijvoorbeeld de kans hebt om op de wereld terug te kijken, ben je dood.

Vroeger zag je de leugens, ondersteboven begraven met het geld

Vraag het leven, zijn test met droevige tijd

Uw moeilijke gast, zelfgecoördineerd