Milano - Alex Britti

In un giorno come tanti

Con il traffico nel centro

Con 2 suore che camminano vicine

In una piazza con un grande monumento

Con l’america nei bar

Con la moda sempre in festa

Con la gente che lavora sempre troppo

E una strana atmosfera di conquista

Con i taxi sempre un po' incazzati

E i turisti anche loro un po' di fretta

Con sempre quella strana voglia di andar via

Perché altrove, forse, c'è qualcuno che ci aspetta

È milano, con i suoi 1.000 dialetti

Con le settimane lunghe e con gli uffici

Con le abbronzature a 100.000 watt

E con la vita appesa a 1.000 sacrifici

In un albergo verso il centro ci sto io

E una finestra che s’affaccia sul cemento

Mentre festeggio un anno di malinconia

Con la chitarra x dividere il momento

…anche qui

Può arrivare l’odore del mare a prendermi

E se domenica non ho niente da fare

Faccio i miei soliti due passi tra i palazzi

E faccio finta di star bene almeno un po'

Anche se dentro invece cado a pezzi

E se avrò bisogno di dimenticare

Prenderò x mano l’ansia e anche la rabbia

Le accompagnerò x un aperitivo al bar

E al punto giusto le abbandono tra la nebbia

In un albergo verso il centro c'è una donna

Vive nel lusso ma con gli occhi tristi

Anche stasera toglierà la gonna

X regalarla ai soliti professionisti

…anche qui

Può arrivare l’odore del mare a prendermi

Op een dag als alle andere

Met verkeer in het centrum

Met 2 nonnen in de buurt

Op een plein met een groot monument

Met Amerika in bars

Met mode altijd feesten

Met mensen die altijd te veel werken

En een vreemde sfeer van verovering

Altijd een beetje pissig op taxi's

En de toeristen hebben ook een beetje haast

Met altijd dat vreemde verlangen om te vertrekken

Omdat er ergens anders misschien iemand op ons wacht

Het is Milaan, met zijn 1000 dialecten

Met lange weken en met kantoren

Met bruining op 100.000 watt

En met het leven dat hangt aan 1.000 offers

Ik zit in een hotel richting het centrum

En een raam dat uitkijkt op het beton

Terwijl ik een jaar van melancholie vier

Met de gitaar om het moment te verdelen

…Ook hier

De geur van de zee kan me komen halen

En als ik zondag niets te doen heb

Ik zet mijn gebruikelijke twee stappen tussen de gebouwen

En ik doe alsof ik in orde ben, op zijn minst een beetje

Zelfs als ik van binnen uit elkaar val

En als ik het moet vergeten

Ik zal ook angst en woede nemen

Ik ga met ze mee voor een aperitief aan de bar

En op het juiste moment laat ik ze in de mist achter

In een hotel richting het centrum zit een vrouw

Hij leeft in luxe maar met droevige ogen

Vanavond doet ze ook haar rokje uit

X geef het aan de gebruikelijke professionals

…Ook hier

De geur van de zee kan me komen halen