Два зека - Алексей Коротин

На лавочке два зека,

Два лысых человека,

И говорят они -

О том - о сём.

Как плохо им живётся,

Как время чуть плетётся...

От жизни от такой

Хоть волком вой.

- Послушай, братец Жора,

С тобой мы - вояжёры

В фартовом городе

Владивосток.

Сюда на "стажировку"

Нас, прямиком с Петровки,

Пригнали очищать

От грязи док.

В порту мы как в загоне -

Батрачим, словно кони,

Благодаря тому,

Кто нас поймал.

За то, что я когда-то

Серёге дал лопатой,

А он меня -

Взял и заклал.

- Давай махнём к японцам,

Туда,

Где всходит солнце -

Забудем эту лагерную жизнь.

Щас подойдём к матросу,

Спросим папиросу,

Дадим ему меж глаз

И побежим!

Быть может, нам удастся

До корабля добраться -

Никто не будет страшен

Нам тогда.

А коли, не успеем,

То в бури и в метели

Опять скрипеть начнёт

Моя метла.

Всё вышло, как хотели:

До корабля успели.

Остался Жорке, лишь,

Последний шаг,

Но часовой на вышке -

Прицелился и... крышка -

Источник жизни Жорки

Иссяк.

Казалось, за границей

Свободен я, как птица,

Но капитан - япошка

Мне сказал,

Что если не покину

За час их бригантину,

То - из меня он

Сделает штурвал!

И снова я батрачу,

Друзей своих дурачу

Своим рассказиком

Про наш побег.

Вот только Жору жалко -

Жизнь загубил бродяга,

И я свободы

Не увижу ввек.

На лавочке два зека,

Два лысых человека,

И говорят они

О том - о сём...

Как плохо им живётся,

Как время чуть плетётся...

От жизни от такой

Хоть волком вой.

Как плохо им живётся,

Как время чуть плетётся...

От жизни от такой,

Хоть волком вой.

От жизни от такой

Хоть волком вой...

Er zijn twee veroordeelden op de bank,

Twee kale mensen

En ze zeggen -

Over dit en dat.

Hoe slecht leven ze

Wat vliegt de tijd...

Van het leven van zo'n

Hoewel een wolf huilt.

- Luister, broeder Zhora,

Met jou zijn we reisgenoten

In de gelukkige stad

Vladivostok.

Hier voor een stage

Wij, rechtstreeks uit Petrovka,

Ze reden om schoon te maken

Van het vuildok.

In de haven zijn we als in een paddock -

Hard werken als paarden

Dankzij,

die ons ving.

Voor wat ik ooit heb

Seryoga gaf een schop,

En hij mij -

Ik nam en beloofde.

- Laten we naar de Japanners zwaaien,

Daar,

Waar de zon opkomt

Laten we dit kampleven vergeten.

Laten we nu naar de matroos gaan,

Vraag om een ​​sigaret

Laten we hem tussen de ogen geven

En laten we rennen!

Misschien kunnen we

Om bij het schip te komen -

Niemand zal bang zijn

Wij dan.

En als we het niet redden,

Dat in stormen en sneeuwstormen

Begint weer te kraken

Mijn bezem.

Alles verliep zoals verwacht:

We hebben het schip gehaald.

Alleen Zhorka bleef,

Laatste stap,

Maar de schildwacht op de toren...

Gericht en ... dekking -

Zhorka's bron van leven

Uitgedroogd.

Leek in het buitenland te zijn

Ik ben vrij als een vogel

Maar de kapitein is een Japanner

Hij vertelde me,

Wat als ik niet wegga?

Een uur lang hun brigantijn,

Dat - van mij he

Maak een stuur!

En opnieuw ben ik een arbeider,

Ik hou mijn vrienden voor de gek

Met je verteller

over onze ontsnapping.

Het is alleen jammer voor Zhora -

Het leven werd geruïneerd door een zwerver

En ik ben vrijheid

ik zal nooit zien.

Er zijn twee veroordeelden op de bank,

Twee kale mensen

En ze zeggen

Over dit en dat...

Hoe slecht leven ze

Wat vliegt de tijd...

Van het leven van zo'n

Hoewel een wolf huilt.

Hoe slecht leven ze

Wat vliegt de tijd...

Van een leven als dit

Hoewel een wolf huilt.

Van het leven van zo'n

Hoewel het gehuil van een wolf ...