Здравствуй, город Грозный - Алексей Коротин

Ну здравствуй, город Грозный, вот и я...

Прошло с тех пор немало долгих лет,

А здесь остались все мои друзья,

Но твой не видят ласковый рассвет.

А помнишь как в холодном январе

Не таял снег на лицах у солдат,

И слёзы безутешных матерей,

Что в небеса с молитвами глядят.

А я во сне сжимаю автомат...

За мир, свободу, за любовь и жизнь.

И вновь веду на штурм своих ребят,

И вновь шепчу, давай браток, держись...

А я во сне сжимаю автомат,

Нательный крест в ладони до бела...

Я помню всех погибших там ребят,

Кого судьба в Чечне не сберегла.

Ну здравствуй город Грозный, вот и я...

Не виделись с тобой мы много лет,

Где шли бои, там клёны шелестят,

И на мечеть льёт солнце яркий свет.

Но не забыть войны проклятой лик...

Что отняла жизнь юных пацанов...

Я к тишине с тех пор и не привык,

Но пью за них я стоя и без слов.

А я во сне сжимаю автомат...

За мир, свободу, за любовь и жизнь.

И вновь веду на штурм своих ребят,

И вновь шепчу, давай браток, держись...

А я во сне сжимаю автомат,

Нательный крест в ладони до бела...

Я помню всех погибших там ребят,

Кого судьба в Чечне не сберегла.

Hallo, stad Grozny, hier ben ik...

Sindsdien zijn er vele jaren verstreken,

En hier zijn al mijn vrienden

Maar ze zien je zachte dageraad niet.

Weet je nog hoe in koud januari?

De sneeuw smolt niet op de gezichten van de soldaten,

En tranen van ontroostbare moeders,

Dat ze met gebeden naar de hemel kijken.

En in mijn slaap knijp ik in de automaat...

Voor vrede, vrijheid, voor liefde en leven.

En opnieuw leid ik mijn mannen naar de storm,

En weer fluister ik, kom op broer, wacht even...

En in mijn slaap knijp ik in de machine,

Borstkruis in de handpalm naar wit...

Ik herinner me alle jongens die daar stierven,

Wie het lot in Tsjetsjenië niet heeft gered.

Hallo stad Grozny, hier ben ik...

We hebben je al jaren niet meer gezien

Waar gevechten waren, daar ritselen esdoorns,

En de zon schijnt fel licht op de moskee.

Maar vergeet het door de oorlog verdoemde gezicht niet...

Wat kostte het leven van jonge jongens...

Sindsdien ben ik nooit meer aan stilte gewend geweest,

Maar ik drink voor hen staand en zonder woorden.

En in mijn slaap knijp ik in de automaat...

Voor vrede, vrijheid, voor liefde en leven.

En opnieuw leid ik mijn mannen naar de storm,

En weer fluister ik, kom op broer, wacht even...

En in mijn slaap knijp ik in de machine,

Borstkruis in de handpalm naar wit...

Ik herinner me alle jongens die daar stierven,

Wie het lot in Tsjetsjenië niet heeft gered.