Старая примета - Алексей Коротин

Жена, старушкой веруя в примету,

Бойцам давала медную монету,

Чтобы они, когда закончат трудный путь,

Пришли во здравии с войны, ей этот долг вернуть.

Во все века так было не положено,

Чтоб шёл солдат на битву непровоженный,

Веруя в одну из тысячи примет,

Жена спешила с горсточкой монет

С наказом бойцам, чтобы долго жить,

С войны вернуться, долг ей возвратить.

Тот день в неразличимом далеке

Пришёл солдат, держа пятак в руке.

Я - тот, из тех кого вы провожали

И на плацу монеты раздавали.

Чуть поседев, закончил трудный путь.

И вот пришёл монету вам вернуть.

Во все века так было не положено,

Чтоб шёл солдат на битву непровоженный,

Веруя в одну из тысячи примет,

Жена спешила с горсточкой монет

С наказом бойцам, чтобы долго жить,

С войны вернуться, долг ей возвратить.

Во все века так было не положено,

Чтоб шёл солдат на битву непровоженный,

Веруя в одну из тысячи примет,

Жена спешила с горсточкой монет

С наказом бойцам, чтобы долго жить,

С войны вернуться, долг ей возвратить.

Vrouw, een oude vrouw die in voortekenen gelooft,

De soldaten kregen een koperen munt,

Zodat wanneer ze het moeilijke pad beëindigen,

Ze kwamen in goede gezondheid uit de oorlog, om deze schuld aan haar terug te betalen.

In alle tijden had het niet zo moeten zijn,

Zodat een soldaat ongeleid ten strijde trekt,

Geloven in een van de duizend tekens,

De vrouw haastte zich met een handvol munten

Met een bevel aan de strijders om lang te leven,

Om terug te keren uit de oorlog, om haar schuld terug te betalen.

Die dag in niet te onderscheiden afstand

Er kwam een ​​soldaat met een cent in zijn hand.

Ik ben een van degenen die je afzag

En op het paradeterrein werden munten uitgedeeld.

Nadat hij een beetje grijs was geworden, voltooide hij het moeilijke pad.

En dus kwam ik je de munt teruggeven.

In alle tijden had het niet zo moeten zijn,

Zodat een soldaat ongeleid ten strijde trekt,

Geloven in een van de duizend tekens,

De vrouw haastte zich met een handvol munten

Met een bevel aan de strijders om lang te leven,

Om terug te keren uit de oorlog, om haar schuld terug te betalen.

In alle tijden had het niet zo moeten zijn,

Zodat een soldaat ongeleid ten strijde trekt,

Geloven in een van de duizend tekens,

De vrouw haastte zich met een handvol munten

Met een bevel aan de strijders om lang te leven,

Om terug te keren uit de oorlog, om haar schuld terug te betalen.