Зима - Александр Розенбаум

Ах, зима ты моя зима

И молюсь я на лучик солнца.

Шапки снежные на домах,

И замёрзла вода в колодце.

Но горячим твоим губам

Не по чем леденящий холод.

Зиму вместе со мной с ума

Сводит взгляд твой и тёплый голос.

Долго не виделись, было мне туго

Лопнули струны вместе с подпругой.

Но волки не тронули лучшего друга

В тёмном лесу глухом.

Месяц в метелях — это уж слишком.

Здравствуй мой милый плюшевый мишка.

В дверь постучусь, ты сразу услышишь,

В тёплый веди свой дом.

Ми-восьмые стоят и ждут,

Как всегда дефицит погоды.

Позвоню тебе, разбужу,

Ну, какие там наши годы?

Отоспимся ещё в стогах.

Дунет ветер, наступит лето,

Ждет нас лошади на лугах,

Тех, которых сегодня нету.

Аэродромный пёс лижет лапу

Нам бы рвануть с ним на юго-запад.

Он притащил бы стоптанный тапок

С левой твоей ноги.

Что бы с неё ты не вставала,

И никогда не уставала,

И чтобы любовь нас здесь согревала

На широте пурги.

На моей бритой голове

Тает снег как на батареях.

— Здравствуй плюшевый мой медведь,

Ты вернулся, целуй скорее.

Брошу на пол дары волхвов,

И пропахший бензином свитер.

Не хочу ни вина, ни слов,

Мы зимою сегодня квиты.

Припев:

Oh winter, jij bent mijn winter

En ik bid om een ​​zonnestraal.

Sneeuwkappen op huizen

En het water in de put bevroor.

Maar je hete lippen

Er gaat niets boven ijskoud.

Winter met mij gek

Vermindert je blik en warme stem.

Lang niet gezien, het was moeilijk voor mij

De snaren knapten mee met de singel.

Maar de wolven hebben de beste vriend niet aangeraakt

In een donker, doof bos.

Een maand in sneeuwstormen is te veel.

Hallo mijn schattige teddybeer.

Ik klop op de deur, je hoort meteen,

Leid je huis naar een warme plek.

Mi-achtsten staan ​​en wachten

Zoals altijd, het gebrek aan weer.

Ik bel je, maak je wakker

Wel, wat zijn onze jaren?

Laten we in de hooibergen slapen.

De wind zal waaien, de zomer zal komen,

Paarden wachten op ons in de weilanden,

Degenen die vandaag niet bestaan.

Vliegveld hond likt poot

We moeten met hem mee naar het zuidwesten.

Hij zou een versleten pantoffel meenemen

Van je linkerbeen.

Wat je er ook van opsteekt,

En werd nooit moe

En dus verwarmt die liefde ons hier

Op de breedtegraad van de sneeuwstorm.

Op mijn geschoren hoofd

Sneeuw smelt als batterijen.

- Hallo mijn teddybeer,

Je bent terug, kus snel.

Ik gooi de geschenken van de wijzen op de grond,

En een trui die naar benzine rook.

Ik wil geen wijn of woorden

We zitten vandaag zelfs in de winter.

Refrein: