Зависть - Александр Розенбаум

Я вышел на тропу войны,

Врага известно имя — зависть.

Ползет по душам, мысли травит,

Переиначивает сны.

Друзья, погубленные ей,

Не приходя в себя, скончались,

А зависть празднует ночами

Победы подлости своей.

Когда весь мир собой очаровал

Волшебный звук изысканных сонат,

Тогда Сальери Моцарту в бокал

Подсыпал яд.

Когда давно, полмира покорив,

Великий Рим вершил свой правый суд,

Тогда кинжалом Цезаря сразил

Коварный Брут.

Я вышел на тропу войны,

Мой враг украл у многих разум,

Как из оправ крадут алмазы,

Лишив бесценное цены.

Не может зависть быть бела,

Коль не приносит людям счастья,

Она чернеет с каждым часом,

С тех пор, как в сердце родилась.

Остановив созвездия рукой,

Продлив до бесконечности свой век,

С отрубленной седою головой

Пал Улугбек.

Казалось, гладиатор победит,

Не смог сдержать Сенат его атак,

Не силой — был предательством разбит

В бою Спартак.

Я вышел на тропу войны,

Врага известно имя — зависть.

Калечит души, мысли травит,

Переиначивает сны.

Ik ging op het oorlogspad,

De naam van de vijand is bekend - afgunst.

Kruipt over zielen, vergiftigt gedachten,

Herschrijft dromen.

Vrienden verloren van haar

Zonder te herstellen stierven ze,

En jaloezie viert 's nachts

De overwinning van zijn gemeenheid.

Toen de hele wereld betoverde

Het magische geluid van prachtige sonates,

Dan Salieri naar Mozart in een glas

Gegoten gif.

Toen lang geleden, nadat hij de halve wereld had veroverd,

Groot Rome bestuurde zijn rechtmatige rechtbank,

Toen doodde hij Caesar met een dolk

Verraderlijke Brutus.

Ik ging op het oorlogspad,

Mijn vijand heeft de geest van velen gestolen,

Hoe diamanten worden gestolen uit lijsten,

Onbetaalbare prijzen ontnemen.

Afgunst kan niet wit zijn

Kohl brengt mensen geen geluk,

Ze wordt zwart met elk uur,

Sinds ik geboren ben in mijn hart.

De sterrenbeelden stoppen met je hand

Je leeftijd verlengen tot oneindig,

Met een afgehakte grijze kop

vriend Ulugbek.

Het leek erop dat de gladiator zou winnen,

De Senaat kon zijn aanvallen niet tegenhouden,

Niet met geweld - werd gebroken door verraad

In de strijd Spartacus.

Ik ging op het oorlogspad,

De naam van de vijand is bekend - afgunst.

Het verlamt zielen, vergiftigt gedachten,

Herschrijft dromen.