Времена - Александр Розенбаум

Если завтра Мавзолей будет срыт,

Если вдрызг развалит Землю атомный взрыв,

Если бифштекс подадут мне сырым -

Плевать, я хуже знал времена.

Если черный попадет в Белый Дом,

Моя жена начнет учить айкидо,

А лучший друг расскажет анекдот "с бородой" -

Плевать, я хуже знал времена.

Я стоял перед последней чертой,

Мне говорили: "Парень, это..."

А я знал - не то!

Я это помню, как сейчас.

Помню, как сейчас.

Стирая зубы о гастрольную пыль,

В дешевой гостинице падал с копыт -

Я это помню, как сейчас,

Помню, как сейчас.

Я хуже, хуже, я хуже знал времена!

Если тюрьмы прекратят охранять,

Если в Тель-Авиве я увижу коня,

А мудрый Окуджава вдруг полюбит меня -

Плевать, я хуже знал времена.

Если Карл Льюис проиграет забег,

Столицею Китая станет Тайбей,

А в Палестине христианство примет еврей -

Плевать, я хуже знал времена.

Люди приглашали посидеть у костра,

Я приходил к ним, не зная, как дожить до утра -

Я это помню, как сейчас,

Помню, как сейчас.

Я в пике глубоком уходил от мечты

И разбился бы, но спасла меня ты -

Я это помню, как сейчас,

Помню, как сейчас.

Я хуже, хуже, я хуже знал времена!

Вот так вот просто я на свете живу.

Газоны - фальшь, хожу по ним, сминая траву.

А если вдруг свистка услышу переливчатый звук -

Плевать, я хуже знал времена.

Никто не смеет говорить о том, чего нет.

И я работаю днем, а отдыхаю во сне.

А если смерть подкрадется ко мне -

Плевать, я хуже знал времена.

Сегодня есть кому мотор завести,

А было время, с фонарями никого не найти -

Я это помню, как сейчас,

Помню, как сейчас.

Но я был счастлив там - вот в чем весь парадокс.

Ведь это был мой мир, там был мой дом -

Я это помню, как сейчас,

Помню, как сейчас.

Но я был счастлив там - вот в чем весь парадокс.

Ведь это был мой мир, там был мой дом -

Я это помню, как сейчас,

Помню, как сейчас.

А, значит, лучше, лучше, я лучше знал времена.

Ведь я был счастлив там - вот в чем весь парадокс.

Ведь это был мой мир, там был мой дом -

Я это помню, как сейчас,

Помню, как сейчас.

А, значит, лучше, лучше, я лучше знал времена.

А, значит, лучше, лучше, я лучше знал времена.

Als morgen het Mausoleum wordt afgebroken,

Als een atoomexplosie de aarde verbrijzelt,

Als de biefstuk mij rauw wordt geserveerd...

Het kan me niet schelen, ik kende de tijden erger.

Als zwart het Witte Huis binnenkomt,

Mijn vrouw gaat aikido leren

En de beste vriend vertelt een grap "met een baard" -

Het kan me niet schelen, ik kende de tijden erger.

Ik stond voor de laatste regel

Ze zeiden tegen me: "Jongen, dit is..."

En ik wist dat het niet zo was!

Ik herinner het me zoals nu.

Ik herinner me nu.

tanden wissen op tourstof,

In een goedkoop hotel viel uit de hoeven -

Ik herinner het me zoals nu

Ik herinner me nu.

Ik ben erger, erger, ik kende tijden erger!

Als de gevangenissen stoppen met bewaken,

Als ik in Tel Aviv een paard zie,

En de wijze Okudzhava zal plotseling verliefd op me worden -

Het kan me niet schelen, ik kende de tijden erger.

Als Carl Lewis de race verliest,

Taipei wordt de hoofdstad van China

En in Palestina zal een Jood het christendom accepteren -

Het kan me niet schelen, ik kende de tijden erger.

Mensen uitgenodigd om bij het vuur te zitten,

Ik kwam naar hen toe, niet wetend hoe te leven tot de ochtend -

Ik herinner het me zoals nu

Ik herinner me nu.

Ik was in een diepe duik van een droom

En ik zou zijn gecrasht, maar je hebt me gered -

Ik herinner het me zoals nu

Ik herinner me nu.

Ik ben erger, erger, ik kende tijden erger!

Zo leef ik in de wereld.

Gazons zijn nep, ik loop erop en verpletter het gras.

En als ik plotseling een fluitend iriserend geluid hoor -

Het kan me niet schelen, ik kende de tijden erger.

Niemand durft te praten over wat niet is.

En ik werk overdag en rust in mijn slaap.

En als de dood me besluipt -

Het kan me niet schelen, ik kende de tijden erger.

Vandaag is er iemand om de motor te starten,

En er was een tijd dat niemand met lantaarns te vinden was -

Ik herinner het me zoals nu

Ik herinner me nu.

Maar ik was daar gelukkig - dat is de hele paradox.

Dit was tenslotte mijn wereld, daar was mijn thuis -

Ik herinner het me zoals nu

Ik herinner me nu.

Maar ik was daar gelukkig - dat is de hele paradox.

Dit was tenslotte mijn wereld, daar was mijn thuis -

Ik herinner het me zoals nu

Ik herinner me nu.

En daarom, beter, beter, ik kende de tijden beter.

Ik was daar tenslotte gelukkig - dat is de hele paradox.

Dit was tenslotte mijn wereld, daar was mijn thuis -

Ik herinner het me zoals nu

Ik herinner me nu.

En daarom, beter, beter, ik kende de tijden beter.

En daarom, beter, beter, ik kende de tijden beter.