Возвращение в город - Александр Розенбаум

Я люблю возвращаться в свой город нежданно, под вечер,

Продираясь сквозь толпы знакомых сплошных облаков,

И на летное поле спускаться, хмелея от встречи,

Захлебнувшись прохладой соленых балтийских ветров.

Я люблю возвращаться в свой город прокуренным гостем

Сесть в такси на стоянке, которой уютнее нет,

И чуть-чуть тормознуться на улице Зодчего Росси

В ожидании блеска мелькнувших вдали эполет.

Боже мой, как люблю, как люблю я домой возвращаться…

Как молитву читать номера ленинградских машин,

И с родной Петроградской у старой мечети встречаться,

Пролетая по белым ночам опьяненной души.

Льют дожди надо мной, над Невой и святейшим Синодом

С той поры, как велел основать этот город петровский указ.

Я люблю возвращаться, заранее зная погоду,

Потому что привык быть обманутым ею за час.

Мы уйдем потихоньку, себе и другим незаметно,

А «Авроре» стоять, и огням на Ростральных гореть.

Мы уйдем для того, чтобы пели другие поэты,

И сияла, гремела оркестров начищенных медь.

Я люблю возвращаться в свой город нежданно, под вечер,

Продираясь сквозь толпы знакомых сплошных облаков,

И на летное поле спускаться, хмелея от встречи,

Захлебнувшись прохладой соленых балтийских ветров.

Ik kom graag 's avonds onverwachts terug naar mijn stad,

Brekend door menigten van bekende vaste wolken,

En ga naar het vliegveld, aangeschoten van de vergadering,

Verstikking door de koelte van de zilte Baltische winden.

Ik kom graag terug naar mijn stad als rokerige gast

Stap in een taxi op de parkeerplaats, wat niet comfortabeler is,

En vertraag een beetje in de straat van architect Rossi

Wachten op de schittering van de epauletten die in de verte flitsen.

Mijn God, wat hou ik van, wat hou ik ervan om naar huis terug te keren...

Als een gebed om de nummers van Leningrad-auto's te lezen,

En ontmoet mijn geboorteplaats Petrogradskaya bij de oude moskee,

Vliegen door de witte nachten van een bedwelmde ziel.

Het regent over mij, over de Neva en de Heilige Synode

Sinds het decreet van Petrus de stichting van deze stad beval.

Ik kom graag terug, wetende het weer van tevoren,

Omdat ik eraan gewend ben om binnen een uur door haar te worden bedrogen.

We zullen langzaam vertrekken, onopgemerkt door onszelf en anderen,

En de Aurora zou moeten staan, en de lichten op de Rostrals zouden moeten branden.

We vertrekken voor andere dichters om te zingen,

En fonkelden, donderden orkesten van gepolijst koper.

Ik kom graag 's avonds onverwachts terug naar mijn stad,

Brekend door menigten van bekende vaste wolken,

En ga naar het vliegveld, aangeschoten van de vergadering,

Verstikking door de koelte van de zilte Baltische winden.