В горах Афгана - Александр Розенбаум

Ах, какого дружка потерял я в бою,

И не сорок два года назад, а вчера,

Среди гор и песков, где сжигает жара все вокруг,

Опаляя недетскую память мою.

Слышишь, друг,

Мой дружок, мы взошли на некнижную ту высоту,

Под которой ты лег.

Ах, какого дружка потерял я в бою...

Мы всю жизнь любили читать о войне.

Он не ведал никак, что вот выпадет мне под огнем

Его тело тащить за валун на спине.

Далека - тридцать метров, но как же была далека -

Та дорога меж ночью и днем.

Песок да камень.

Печальный свет чужой луны над головами.

Равняйсь на знамя!

Прощай, мой брат,

Отныне ты навеки с нами,

Прости, что ты погиб, а я всего лишь ранен

В горах Афгани, в Афганистане.

Ах, какого дружка потерял я в бою...

Нам проклятая пыль забивала глаза,

И горел БТР, в небе как стрекоза вертолет,

И как выкрик из прошлого голос: "Вперед!"

Словно нерв, оборвали до боли натянутый нерв,

И со склона пошла ему пуля навстречу в полет.

Oh, wat een vriend heb ik verloren in de strijd,

En niet tweeënveertig jaar geleden, maar gisteren,

Tussen de bergen en het zand, waar de hitte alles rondom verbrandt,

Mijn kinderlijke herinnering verschroeien.

Hoor je, vriend?

Mijn vriend, we zijn opgestegen tot die onwetende hoogte,

waaronder je ligt.

Oh, wat een vriend heb ik verloren in de strijd...

We lezen al ons hele leven graag over de oorlog.

Hij wist op geen enkele manier wat mij onder vuur zou vallen

Zijn lichaam wordt meegesleurd door een rotsblok op zijn rug.

Ver weg - dertig meter, maar hoe ver weg -

Die weg tussen dag en nacht.

Zand en steen.

Het droevige licht van een buitenaardse maan boven je hoofd.

Kijk omhoog naar het spandoek!

Vaarwel mijn broer

Vanaf nu ben je voor altijd bij ons

Het spijt me dat je stierf, en ik ben gewoon gewond

In de bergen van Afghani, in Afghanistan.

Oh, wat een vriend heb ik verloren in de strijd...

Het verdomde stof verstopte onze ogen,

En de gepantserde personeelsdrager brandde, in de lucht als een libellenhelikopter,

En als een kreet van de stem uit het verleden: "Vooruit!"

Als een zenuw sneden ze een pijnlijk uitgerekte zenuw af,

En vanaf de helling ging een kogel op hem af tijdens de vlucht.