Транссибирская магистраль - Александр Розенбаум

Как на озере таежном заревел олень,

Как на просеке лесной закричал удод.

Не летают самолеты по стране моей,

А сибирские просторы не для поездов!

На расхристанный вокзал подают состав,

И, как водится, цепляют «столыпинский»,

А в вагонах на Руси испокон, как встарь,

Есть всегда с кем переспать да и выпить с кем!

Проводница дружит с пивом и с веником,

Да не дают спокойно спать полустанки ей.

Превратились несуны в коробейников,

Завалили все купе «самобранками».

И вся страна кишмя кишит иностранцами,

А цереушники гуляют по-черному,

Ведь все секретные заводы на станциях,

А в чертежи у баб селедка завернута.

Развлекается страна анекдотами,

Только странно, что-то нет их про Ельцина.

«Россиянин, понимаешь, работает,

А шахтеры все садятся на рельсы нам!»

И стоим мы посреди Евразии,

Беляши жуем, болеем желудками.

Да что ж ты, сила, нас, нечистая, сглазила?

Ну почему ты к нам такая нечуткая?

Заглянула бы в седьмой лучше, старая,

Оказала бы ты нам помощь скорую.

Возвращается к маманям из армии,

Молодая неразумная поросль.

Я стою один в прокуренном тамбуре,

В серый цвет меланхолично покрашенном.

А на перроне лейтенант жует гамбургер —

Ну, котлету, значит, с хлебом, по-нашему!

Как на озере таежном заревел олень,

Как на просеке лесной закричал удод.

Не летают самолеты по стране моей,

А сибирские просторы не для поездов!

Hoe een hert brulde op een taigameer,

Hoe een hop schreeuwde op een open plek in een bos.

Vliegtuigen vliegen niet in mijn land,

En de Siberische vlakten zijn niet voor treinen!

Een trein wordt bediend op het verbrijzelde station,

En zoals gewoonlijk klampen ze zich vast aan de "Stolypin",

En in de rijtuigen in Rusland sinds onheuglijke tijden, als van ouds,

Er is altijd wel iemand om mee naar bed te gaan en iets te drinken!

De dirigent is bevriend met bier en met een bezem,

Ja, de stations laten haar niet rustig slapen.

Dragers veranderden in venters,

Ze vulden alle compartimenten met "samobranki".

En het hele land krioelt van de buitenlanders,

En de cereushniks lopen in het zwart,

Immers, alle geheime fabrieken op de stations,

En in de tekeningen van de vrouwen is de haring ingepakt.

Het land wordt vermaakt met grappen,

Het is gewoon vreemd, iets over Jeltsin is er niet.

“De Rus, je weet wel, werkt,

En de mijnwerkers zitten allemaal voor ons op de rails!”

En we staan ​​in het midden van Eurazië,

Belyashi kauwen, zieke magen.

Waarom, jij, macht, hebt ons vervloekt, onrein?

Waarom ben je zo ongevoelig voor ons?

Ik zou hebben gekeken naar de zevende, betere, oude,

Wilt u ons een ambulance geven.

Keert terug naar moeders uit het leger,

Jonge dwaze groei.

Ik sta alleen in een rokerige vestibule,

In grijze kleur melancholiek geschilderd.

En op het perron kauwt de luitenant een hamburger...

Nou ja, een kotelet, dat betekent volgens ons met brood!

Hoe een hert brulde op een taigameer,

Hoe een hop schreeuwde op een open plek in een bos.

Vliegtuigen vliegen niet in mijn land,

En de Siberische vlakten zijn niet voor treinen!