Ты, любовь моя - Александр Розенбаум

Ох, за что же Ты, за что наказал меня, Господь,

Мои руки повязал, голову попутал?

Был я светел, словно день, стал я чёрен, будто ночь,

Были чистыми глаза, стали очи мутны.

2 раза

Дым угасшего костра да дорога в никуда.

В морду рыжую уткнусь, гривою укроюсь.

Я не водку пил вчера — это пьяная роса

Заливала горло мне песнею степною.

Ты — любовь моя, ты — печаль моя, ты — мечта моя,

Но где ты бродишь, почему ты не со мною?

Ты — весна моя, ты — беда моя, ты — судьба моя,

Вернись скорей, нет мне без тебя покоя.

Ой, туман, туман, туман белым пологом лежит

У излучины реки да на опушке леса.

Без тебя мне жизнь — тюрьма, а без воли мне не жить,

Да дружить им не с руки и без интереса.

Обними меня, Обмани меня,

Отними меня — Из повода свивают сами руки петлю.

Рассуди меня, Разведи меня,

Разбуди меня, Не дай мне без тебя проснуться утром летним.

На вершине той горы, где шумит высокий клён,

Там, где солнышко висит, утру с ветром радо,

Знаю я один обрыв — и высок он, и зелён —

Ты к нему меня неси, конь мой безоглядный!

2 раза

Если когда-нибудь Бог нас простит,

Если когда-нибудь конь твой взлетит,

Если когда-нибудь ночь станет днём —

Мы будем вдвоём.

Если когда-нибудь настигнет нас Бог,

Если когда-нибудь станет смертью любовь,

Если когда-нибудь её мы спасём —

Мы будем вдвоём.

Ох, за что же Ты, за что наказал меня, Господь,

Мои руки повязал, голову попутал?

Был я светел, словно день, стал я чёрен, будто ночь,

Были чистыми глаза, стали очи мутны.

Oh, waarom deed U, waarom strafte U mij, Heer,

Hij bond mijn handen, verwarde mijn hoofd?

Ik was zo helder als de dag, ik werd zwart als de nacht,

De ogen waren schoon, de ogen werden troebel.

2 keer

De rook van een gedoofd vuur en de weg naar nergens.

Ik zal mezelf begraven in het rode gezicht, ik zal mezelf verbergen met een manen.

Ik heb gisteren geen wodka gedronken - het is dronken dauw

Vulde mijn keel met het lied van de steppe.

Jij bent mijn liefde, jij bent mijn verdriet, jij bent mijn droom,

Maar waar dwaal je rond, waarom ben je niet bij mij?

Jij bent mijn bron, jij bent mijn ongeluk, jij bent mijn lot,

Kom snel terug, ik heb geen vrede zonder jou.

Oh, mist, mist, mist ligt in een wit bladerdak

In de bocht van de rivier en aan de rand van het bos.

Zonder jou is mijn leven een gevangenis, maar zonder de wil kan ik niet leven,

Ja, het is niet handig voor hen om vrienden te zijn zonder interesse.

Houd me vast, lieg tegen me

Take me away - De handen zelf draaien een strop van de gelegenheid.

oordeel over mij, scheid van mij,

Maak me wakker, laat me niet wakker worden zonder jou op een zomerochtend.

Op de top van die berg waar de hoge esdoorn ritselt,

Waar de zon hangt, is de ochtend blij met de wind,

Ik ken een klif - en die is hoog en groen -

Draag mij naar hem toe, mijn roekeloze paard!

2 keer

Als God ons ooit zal vergeven,

Als je paard ooit opstijgt,

Als de nacht ooit dag wordt

We zullen twee zijn.

Als God ons ooit inhaalt,

Als liefde ooit de dood wordt,

Als we haar op een dag redden -

We zullen twee zijn.

Oh, waarom deed U, waarom strafte U mij, Heer,

Hij bond mijn handen, verwarde mijn hoofd?

Ik was zo helder als de dag, ik werd zwart als de nacht,

De ogen waren schoon, de ogen werden troebel.