Сватовство Сэмена - Александр Розенбаум

В один из дней с улыбкой на губе,

В широком, как шаланда, экипаже

До Лейба, не последнего из граждан,

Доехал Ося, ничего себе.

В горошек «киса» стиснула кадык,

Манжеты только утром как от прачки.

Лейб Маркович почувствовал задых

И слабость членов, как во время качки.

— Лейб Маркович, почту себе за честь

Поздравить Вашу дочь с ангажементом,

Поскольку ей в тугие косы вплесть

Сэмен решился свадебную ленту.

Все знают: Броха хочет жить семьёй,

За это вся Одесса говорит стихами.

Ей будет контрабандное бельё (своё),

Так как насчёт устроить нам лехаим?

Моя контора на себя берёт

Расходы все… в размере половины,

А ежли Вам чего не достаёт (О Боже мой),

Имейте разговор со мной, как с сыном.

Но Ося не закончил пару слов

За то, какая ждёт с Сэменом Броху слава, —

Как сухогруз с тоннажем в шесть пудов

Закрыл все выходы и входы в эту гавань.

— Вы все налётчики, и я вас не люблю,

Она сама себе не знает, что ей делать.

Ты слышишь, Лейб, я им не постелю,

Чтоб эта банда нас потом имела…

Запахло в доме грозовым дождём,

И Ося так сказал: «Мадам Ревекка!

Ну, что Вы расшумелись, как паром,

Я не прошусь к Вам на закорки через реку.

Ну, что Вы расшумелись, как паром,

Я не прошусь к Вам на закорки через реку.

Я этот туз не втёмную сдаю,

Мене Ваш гонор не совсем понятен…

Жиды, на всё недельный срок даю,

Фату вам принесут совместно с платьем.»

Через неделю ребе Израиль

Венчал Сэмена с Брохой в синагоге.

В Одессе в этот день был полный штиль —

Налётчики отплясывали ноги.

Лейб Маркович нажрался, как свинья,

Ревекка тут же отдалась под суматоху.

Жить начала счастливая семья,

Сэмен избил до полусмерти Броху.

Op een dag met een glimlach op mijn lippen,

In een koets zo breed als een schuit

Voor Leib, niet de laatste van de burgers,

Osya is aangekomen, wauw.

Met stippen gestippelde "kat" kneep in zijn adamsappel,

Manchetten alleen 's ochtends zoals van een wasvrouw.

Leib Markovich voelde zich kortademig

En de zwakte van de ledematen, zoals tijdens het werpen.

- Leib Markovich, mail naar mezelf voor de eer

Feliciteer uw dochter met de verloving,

Omdat ze in strakke vlechten zou moeten weven

Sperma koos voor een trouwlint.

Iedereen weet: Brokha wil als gezin leven,

Hiervoor spreekt heel Odessa in verzen.

Ze zal ondergoed hebben gesmokkeld (van haarzelf),

Dus wat dacht je ervan om ons een lechaim te geven?

Mijn kantoor neemt het over

Alle kosten ... voor het bedrag van de helft,

En als je iets mist (Oh mijn God),

Praat met mij als met een zoon.

Maar Osya maakte een paar woorden niet af

Voor welke glorie wacht met Semyon Broch -

Als een droogladingschip met een tonnage van zes pond

Alle uitgangen en ingangen van deze haven gesloten.

- Jullie zijn allemaal plunderaars, en ik mag jullie niet,

Zelf weet ze niet wat ze moet doen.

Hoor je, Leib, ik zal geen bed voor ze opmaken,

Zodat deze bende ons later zou hebben...

Het rook naar onweersbuien in huis,

En Osya zei: “Mevrouw Rebekka!

Wel, waarom maakte je zo'n geluid als een veerboot,

Ik vraag je niet om de rivier over te steken.

Wel, waarom maakte je zo'n geluid als een veerboot,

Ik vraag je niet om de rivier over te steken.

Ik geef deze aas in het donker niet op,

Je ambitie is me niet helemaal duidelijk...

Zhids, ik geef alles voor een week,

De sluier wordt samen met de jurk naar je toe gebracht.”

Een week later, Rebbe Israel

Getrouwd Sperma met Brokha in de synagoge.

In Odessa was er die dag een volledige rust -

De overvallers dansten met hun voeten.

Leib Markovich werd dronken als een varken,

Rebekah gaf zich onmiddellijk over aan de onrust.

Een gelukkig gezin begon te leven

Sperma sloeg Brokha half dood.