Старый конь - Александр Розенбаум

Целовались парочки на лавочках, мимо них,

Королева улицы, ты шла в очках дымчатых.

Водопад золотой лился с плеч,

Унося с собой слух и речь.

Выпустил стрелу свою чудесную Купидон,

Пел в душе моей чуть-чуть надтреснуто баритон.

И слегка кругом шла голова.

Ну, что с того, что мне полста два?

Припев:

А старый конь — он, детка, борозды не портит.

Старый конь «в законе» — он, вообще, не пашет,

Любит он побегать по росе и я за это свой червонец отвисел.

Платьице просвечивало тонкое под дождём.

В подворотне солнца мы с девчонкою подождём.

Запишу телефон — может быть,

Этот вечер ей негде жить.

Двум дворовым псам трамвай звонки давал, рвал стоп-кран,

А я в уме, в какой пойти — прикидывал — ресторан.

Раньше был каждый рад мне кабак,

А нынче на дверях молодняк.

Припев:

А старый конь — он, детка, борозды не портит.

Старый конь «в законе» — он, вообще, не пашет,

Любит он побегать по росе и я за это свой червонец отвисел.

Распалив себя до невозможности — ах, любовь!

-

Я прочёл ей очень осторожный стих из Рембо.

Но ответ просвистел, словно бич:

«Шёл бы ты домой, старый хрыч!»

Припев:

А старый хрыч идёт туда, куда он хочет,

Ведь старый конь «в законе» — где-то он философ.

И если обломалось мне сейчас,

Я знаю точно, будет лучше через час!

И если обломалось мне сейчас,

Я знаю точно, будет лучше через час!

Stellen kusten elkaar op banken, langs hen heen,

Koningin van de straat, je liep in rokerige glazen.

Een gouden waterval stroomde van de schouders,

Met gehoor en spraak.

Hij vuurde zijn prachtige pijl Cupido af,

Een licht gebarsten bariton zong in mijn ziel.

En mijn hoofd tolt een beetje.

Nou, wat als ik half honderd twee ben?

Refrein:

En het oude paard - hij, schat, bederft de groef niet.

Het oude paard is "schoon" - hij ploegt over het algemeen niet,

Hij vindt het heerlijk om door de dauw te rennen, en daarvoor ben ik mijn goudstuk kwijt.

De dunne jurk scheen door in de regen.

In de poort van de zon zullen het meisje en ik wachten.

Ik zal de telefoon opschrijven - misschien

Deze avond kan ze nergens wonen.

De tram riep twee werfhonden, scheurde de stopkraan,

En ik zat te denken naar welk restaurant ik zou gaan - ik vroeg me af.

Vroeger was iedereen blij voor mij een taverne,

En nu staat er een jongere aan de deur.

Refrein:

En het oude paard - hij, schat, bederft de groef niet.

Het oude paard is "schoon" - hij ploegt over het algemeen niet,

Hij vindt het heerlijk om door de dauw te rennen, en daarvoor ben ik mijn goudstuk kwijt.

Hij heeft zichzelf tot op het punt van onmogelijkheid ontstoken - oh, liefde!

-

Ik las haar een zeer zorgvuldig vers uit Rimbaud voor.

Maar het antwoord floot als een zweep:

'Je moet naar huis gaan, ouwe klootzak!'

Refrein:

En de oude klootzak gaat waar hij wil,

Het oude paard is tenslotte "schoonmoeder" - ergens is hij een filosoof.

En als ik nu afbrak,

Ik weet het zeker, over een uur zal het beter zijn!

En als ik nu afbrak,

Ik weet het zeker, over een uur zal het beter zijn!