Серебристая Колыма - Александр Розенбаум

Я был повязан первый раз в тринадцать лет:

Залез в ларек — хотелось булочек с корицей.

На фарт мне кинули фуфло,

Потом поехало-пошло,

Не тормознуть, а значит, не остановиться.

Эх, ремеслуха, западло-учителя,

Прощай, «фреза», и здравствуй, душный спецприемник.

Я так решетки невзлюбил,

Что как-то вечером свалил

С дружком по шконке, было весело вдвоем нам.

На полдороге струсил друг,

Меня не взяли на испуг,

И я мотался от острога до острога.

Там отъедался, отдыхал,

Потом по новой когти рвал,

И, наконец, на Колыме залез в берлогу.

Ты зныешь, брат, она какая, Колыма?

Мне жалко тех, кто края этого не знает.

Все говорят: — Она не та.

А мне по кайфу мерзлота,

Хоть нет тайги, закон — тайга, медведь — хозяин.

Кайлом, конечно, здесь, браток, махать трудней,

Но не страшнее, чем очко рвать на делянке.

Здесь летом мяса завались,

Мошку на всех не разделить,

Почти весь год братва катается на санках.

На серебристой Колыме

Мы не скучаем по тюрьме,

Здесь слезы наши до земли не долетают,

На них здесь радуга висит,

У дяди Козина спроси,

А дядя Козин в этой жизни понимает.

Когда вольняшкой я вернусь на материк,

Моя звезда на стылом небе не потухнет.

Пойдет сухарь под маргарин,

О том, о сем поговорим

И вспомним светлую Нагаевскую бухту.

На серебристой Колыме

Мы не скучаем по тюрьме,

Здесь слезы наши до земли не долетают,

На них здесь радуга висит,

У дяди Козина спроси,

А дядя Козин в этой жизни понимает.

Ik werd voor het eerst gedekt op de leeftijd van dertien:

Ik klom in de kraam - ik wilde kaneelbroodjes.

Ze gooiden onzin over mijn geluk,

Toen ging het, ging het

Vertraag niet, wat betekent dat je niet stopt.

Eh, knutselen, zapadlo-leraren,

Vaarwel, "cutter", en hallo, benauwd speciaal detentiecentrum.

Ik hield zo niet van de bars?

Dat is op de een of andere manier 's avonds gedumpt

Met een vriend op het rek was het leuk voor ons tweeën.

Een vriend kreeg halverwege koude voeten,

Ik werd niet uit angst genomen,

En ik zwierf van gevangenis naar gevangenis.

Daar at hij, rustte,

Toen scheurde hij zijn klauwen aan een nieuwe,

En ten slotte, in Kolyma, klom hij in een hol.

Weet je, broer, hoe ze is, Kolyma?

Ik heb medelijden met degenen die het einde hiervan niet weten.

Iedereen zegt: - Ze is niet hetzelfde.

En ik hou van permafrost,

Hoewel er geen taiga is, is de wet taiga, de beer is de meester.

Kyle is natuurlijk hier, broer, het is moeilijker om te zwaaien,

Maar het is niet erger dan een punt in de toewijzing te scheuren.

Hier in de zomer hopen vlees,

Je kunt een mug niet voor iedereen delen,

Bijna het hele jaar gaan de jongens sleeën.

Op de zilverkleurige Kolyma

We missen de gevangenis niet

Hier bereiken onze tranen de grond niet,

Hier hangt een regenboog aan hen,

Vraag het aan oom Kozin

En oom Kozin begrijpt het in dit leven.

Als ik terugkeer naar het vasteland als een vrije man,

Mijn ster aan de koude lucht zal niet uitgaan.

Cracker gaat onder margarine,

Over waar we het over zullen hebben

En denk aan de heldere Nagaevskaya-baai.

Op de zilverkleurige Kolyma

We missen de gevangenis niet

Hier bereiken onze tranen de grond niet,

Hier hangt een regenboog aan hen,

Vraag het aan oom Kozin

En oom Kozin begrijpt het in dit leven.