Серафимыч - Александр Розенбаум

На перрон, полный семечек, подавали состав,

Алкаши-шикеревичи занимали места.

Молодые, красивые лезли мы в эшелон.

Николай Серафимович, твой был первый вагон.

Рвали струны безжалостно не за тыщи — за грош,

За спасибо-пожалуйста — да их в стакан не нальёшь.

Белой ночью, чуть кремовой, «Парус» плыл по реке.

Николай Хризантемович расцветал в кабаке.

Жемчугами ты сыпал, касаясь рукой струн серебряных,

И «карась» золотой всё клевал и клевал до утра.

«Три семёрки» разлив по стаканам на невском поребрике,

Закрывали мы счёт, добавляя ещё по сто грамм.

В тихой роще осиновой, пот стирая с лица,

Николай Хиросимович разрывал нам сердца.

Не дремотный трамвая сыч — три копейки билет,

Николай Нидвораевич, ты был в масть нам и в цвет.

На сегодняшних «вёслах» артисты лабают известные,

Но до «пара» такого никто из крутых не дорос.

Где-то там позади лихо катит дрезина с маэстрами,

Безуспешно пытаясь догнать твой, Резан, паровоз.

В небо с криком отчаянным птичья стая ушла.

Не хватало печали нам… Коля, что за дела?!

Плач свечей парафиновых, загрустил Ленинград…

Николай Серафимович, до свидания, брат.

Угорают банкиры, по киру целуясь с клиентами,

И братва за слова отвечает, как в лучшие дни.

Все равны — что в парных, что в пивных — пред магнитными лентами,

На которых твоя, Серафимыч, гитара звенит.

Op een platform vol zaden werd een compositie geserveerd,

Drunkards-shikerevichs namen hun plaatsen in.

Jong, mooi, we klommen in het echelon.

Nikolai Serafimovich, de jouwe was het eerste rijtuig.

Ze scheurden de snaren genadeloos, niet voor duizend - voor een cent,

Dank u, alstublieft - giet ze niet in een glas.

Op een witte nacht, licht romig, dreef de "Sail" langs de rivier.

Nikolai Khrizantemovich floreerde in de taverne.

Je schonk parels, raakte de zilveren koorden aan met je hand,

En de gouden karper bleef pikken en pikken tot de ochtend.

"Drie zevens" stromen in glazen op de Nevsky stoeprand,

We hebben de rekening gesloten door nog eens honderd gram toe te voegen.

In een stil espenbos, zweet van je gezicht afvegend,

Nikolai Hiroshimovich scheurde ons hart.

Geen slaperige tramuil - drie kopeken per kaartje,

Nikolai Nidvoraevich, je was in onze kleur en pak.

Op de "roeispanen" van vandaag werken beroemde kunstenaars,

Maar geen van de coole is uitgegroeid tot zo'n "stoom".

Ergens achter rolt een karretje met beroemde maestra's,

Zonder succes proberen de jouwe in te halen, Rezan, de locomotief.

De zwerm vogels vertrok met een wanhopige kreet naar de lucht.

We misten verdriet... Kolya, wat is er aan de hand?!

Het huilen van paraffinekaarsen maakte Leningrad verdrietig...

Nikolai Serafimovich, tot ziens, broer.

Bankiers sterven, kussen klanten op de kir,

En de broers zijn verantwoordelijk voor de woorden, zoals in de beste dagen.

Iedereen is gelijk - in stoomcabines, in bierkamers - voor magneetbanden,

Waarop je, Serafimych, gitaar rinkelt.