Самоубийство - Александр Розенбаум

Привкус меда на губах,

Тяжесть яблоневых веток,

Горький приторный табак,

Дым последней сигареты.

Шелест бледно-синих штор,

Мягкий шум автомобиля

И рубиновый крюшон

На столе, покрытом пылью.

В этот вечер неземной

Провожаем жизнь мы с тобой.

За день вымотанный гнев

Спит на розовой подушке,

И ногою на ноге

Примостилось равнодушье.

Пальцами стучит тоска

По глухой рояльной крышке.

Жилка синяя виска

Бьется, но ее не слышно.

В этой комнате пустой

Провожаем жизнь мы с тобой.

Невообразимый сюр

Рисовать природа хочет.

Темный бархатный костюм

Так к лицу сегодня ночи.

Только не натянут холст,

Отсырел в углу подрамник.

Всхлипнул ветер, скрипнул пол

И, зевнув, закрылись ставни.

В этой комнате пустой

Провожаем жизнь мы с тобой.

Доиграв ноктюрн с листа,

Яркий свет снимает рампа.

Глаз сиамского кота

Подмигнул настольной лампой.

Легкий поворот ключа

В тишине раскатом грома.

Мал и пахнет незнакомо

Плащ не с моего плеча.

И чужая в доме боль

Провожаем жизнь мы с тобой.

Провожаем жизнь мы с тобой,

Ведь невыносимо быть рабом

У луны растресканной, щербатой и рябой.

Утром звезды будут догорать,

Но еще есть время догонять

Этот странный поезд, уходящий от меня.

Лег на сонную иглу

Черной Уитни липкий голос,

Черный замшевый каблук

Встал на зеркала осколок.

Передернутый затвор —

Щелкнул вдруг автоответчик.

Странно слышать: «Добрый вечер!»

В пять утра от никого.

В этой комнате пустой,

Где простились с жизнью мы с тобой.

De smaak van honing op de lippen,

Het gewicht van appeltakken

Bittere suikerhoudende tabak

De rook van de laatste sigaret.

Het geritsel van lichtblauwe gordijnen,

Zacht autogeluid

En een robijnrode snavel

Op een tafel bedekt met stof.

Op deze onaardse avond

We brengen het leven met je door.

Voor een dag uitgeputte woede

Slapen op een roze kussen

En te voet te voet

Er was onverschilligheid.

Verlangende vingers kloppen

Op een saaie pianohoes.

Ader blauwe tempel

Het klopt, maar je hoort het niet.

Deze kamer is leeg

We brengen het leven met je door.

Onvoorstelbaar

De natuur wil tekenen.

Donker fluwelen pak

Dus vanavond onder ogen zien.

Rek het canvas gewoon niet uit,

Vocht subframe in de hoek.

De wind blies, de vloer kraakte

En met een geeuw gingen de luiken dicht.

Deze kamer is leeg

We brengen het leven met je door.

Na het spelen van de nocturne van het blad,

Helder licht verwijdert de oprit.

Siamees kattenoog

Hij knipoogde naar de tafellamp.

Eenvoudig sleutel omdraaien

In stilte met een donderslag.

Klein en ruikt onbekend

De mantel komt niet van mijn schouder.

En de pijn van iemand anders in huis

We brengen het leven met je door.

We brengen ons leven met jou door

Het is ondraaglijk om een ​​slaaf te zijn

De maan is gebarsten, afgebroken en pokdalig.

In de ochtend zullen de sterren opbranden

Maar er is nog tijd om bij te praten

Deze vreemde trein verlaat me.

Ga op een slapende naald liggen

Black Whitney plakkerige stem

Zwarte suède hak

Op de spiegel stond een splinter.

Omgekeerde sluiter -

Het antwoordapparaat klikte plotseling.

Het is vreemd om te horen: "Goedenavond!"

Om vijf uur 's ochtends van niemand.

Deze kamer is leeg

Waar jij en ik afscheid namen van het leven.