Салют победы - Александр Розенбаум

Заката марево,

Глазёнки карие,

Давай с тобою, паря,

Выпьем по стопарику.

Москва нарядная

Звенит наградами,

Голов не сосчитать седых —

На свой салют спешат деды.

Живых цветов ковёр

Пусть над Кремлём плывёт,

Нас вновь пятьюдесятью

Залпами страна зовёт.

Она расцвечена

Огнями Вечными.

За всех погибших и живых

Сто грамм поднимем фронтовых.

Сны,

Полсотни лет нам снятся сны после войны,

Они друзьями и подругами полны,

Которых столько потеряли мы,

Покуда не дождались той весны…

Прости застолье нам,

Первопрестольная.

Погиб под Прохоровкой Коля —

Это боль моя.

Огнём задушенный,

Сгорел в «Ильюшине»

Мой самый верный корешок —

И это так нехорошо!

«Был» —

я ненавижу это слово за гробы,

За землю братских, наспех вырытых могил,

За треугольник похоронки

И за бабий голос тонкий

у избы.

Добавим вроде бы

Её — юродивой.

Прохладно в кителе,

Одет не по погоде я.

Хоть горек наш удел,

Хороший нынче день!

Вот угораздило меня

Ещё полвека разменять.

Да на помин свеча,

Начало всех начал.

Пойдём помянем-ка

Георгий Константиныча,

Ведь это ж — мать честна!

-

Была его война,

Он заслужил, чтоб над страной

всегда стоять на стременах!

Сны —

Полсотни лет нам снятся сны после войны,

Они друзьями и подругами полны,

Которых столько потеряли мы,

Покуда не дождались той весны…

zonsondergang nevel,

bruine ogen,

Kom met je mee jongen

Laten we wat drinken.

Moskou elegant

Bellen met prijzen

Tel geen grijze koppen -

Grootvaders haasten zich naar hun groet.

Tapijt van verse bloemen

Laat het zweven over het Kremlin

We zijn weer vijftig

Het land roept in volleys.

Ze is gekleurd

Vuurt eeuwig.

Voor alle doden en levenden

Honderd gram zal de voorkant verhogen.

dromen,

Al vijftig jaar dromen we na de oorlog,

Ze zitten vol met vrienden en vriendinnen,

We hebben zoveel verloren

Tot we wachtten op die lente...

Vergeef ons het feest

Moeder Zie.

Overleden in de buurt van Prokhorovka Kolya -

Dit is mijn pijn.

verstikt door vuur,

Afgebrand in Ilyushin

Mijn meest trouwe wortel -

En het is zo erg!

"Was" -

Ik haat dit woord voor doodskisten,

Voor het land van broederlijke, haastig gegraven graven,

Achter de begrafenisdriehoek

En voor de dunne stem van de vrouw

bij de hut.

Laten we like toevoegen

Ze is een heilige dwaas.

Koel in de tuniek

Ik ben niet gekleed voor het weer.

Hoewel ons lot bitter is,

Een goede dag vandaag!

Hier deed het me pijn

Nog een halve eeuw om te veranderen.

Ja, onthoud de kaars,

Het begin van alle begin.

Laten we gaan onthouden

Georgi Konstantinych,

Dit is tenslotte een eerlijke moeder!

-

Het was zijn oorlog

Hij verdiende over het land

ga altijd in de stijgbeugels staan!

Dromen -

Al vijftig jaar dromen we na de oorlog,

Ze zitten vol met vrienden en vriendinnen,

We hebben zoveel verloren

Tot we wachtten op die lente...