Проводы - Александр Розенбаум

Месяц-князь, разлучник, тает над крыльцом,

Налетели тучи, сиротеет дом.

Во широко поле, злую сторону

Провожала Поля мужа на войну.

В грудь ему упала, разум позабыв.

«Что же ты так мало мужем мне побыл,

Только две и помню ноченьки-ночи,

Ох, куда ж ты, милый», — горлицей кричит.

И, котомку скинув, обнял он жену:

«За тебя иду я биться на войну.

За дедов, за хаты, да, за родимый край,

За малых ребяток, да, хлеба каравай.

Ох, тяжка ты, доля, лить на фронте кровь,

Прощевайте, Поля, свидимся ли вновь?

Коль удача будет, то вернусь живым,

Ну, а нет, то быть мне вечно молодым».

На дорожку-нитку ветер налетел,

А на ту калитку ворон чёрный сел.

Этот день случился много лет назад,

За погостом скрылся молодой солдат.

Этот день случился много лет назад…

Да не возвратился до сих пор солдат…

Maandprins, een tortelduif, smelt over de veranda,

Wolken zijn naar binnen gedoken, het huis is verweesd.

In een breed veld, de slechte kant

Ze begeleidde Paul naar haar man naar de oorlog.

Het viel in zijn borst en vergat zijn gedachten.

"Waarom ben je zo klein mijn man geweest,

Slechts twee en ik herinner me nachten, nachten,

Oh, waar ben je, schat', schreeuwt ze met een duif.

En terwijl hij zijn ransel afgooide, omhelsde hij zijn vrouw:

'Voor jou ga ik vechten voor de oorlog.

Voor grootvaders, voor hutten, ja, voor het geboorteland,

Voor kleine kinderen, ja, brood.

Oh, je bent moeilijk, deel, om bloed te vergieten aan de voorkant,

Vaarwel, Fields, zullen we elkaar weer ontmoeten?

Als er geluk is, zal ik levend terugkeren,

Nou nee, dan ben ik eeuwig jong.

De wind blies op het draadpad,

En een zwarte raaf zat op die poort.

Deze dag is vele jaren geleden gebeurd

Een jonge soldaat verstopte zich achter het kerkhof.

Deze dag is vele jaren geleden...

Ja, de soldaat is nog niet terug...