Посвящение посвящающим - Александр Розенбаум

А как помер соловей с криком: «Падлы вы!" —

Так слетелись воробьи, гарь лампадная.

Порасселся на шестках гость непрошенный

На поминках поклевать хлеба крошево.

Что ж вы, соколы, в пуху оборзевшие,

На едином на духу песни спевшие?

Зачирикали теперь, ох и твари вы,

Непродажного его отоварили.

Да как ловко, со слезой да с картинками:

Вот он с бабой, да мотив между снимками.

Потрясли худым крылом у проектора,

Почирикали чуть-чуть и уехали.

Обложили свои чресла подушками —

Не дай Бог упасть из дела верного,

А уж поверьте, как чирикали Пушкину,

Ну, а песню-то сложил только Лермонтов.

Вот вы скажете: «А ты, ты что делаешь?»

А я так, граждане, скажу: «Наболело ведь!

Вот не лили б воробьи слез за тризною,

Я б пера не заточил, да ни в жизни бы!»

En hoe de nachtegaal stierf met een kreet: "Jullie klootzakken!" -

Dus stroomden de mussen, de sintel van de lamp.

Een ongenode gast ging op de palen zitten

Bij de herdenking kruimelig brood pikken.

Wat zijn jullie, valken, in pluis,

Heb je liedjes gezongen in dezelfde geest?

Nu getweet, oh en jullie wezens,

Onverkoopbaar het is gekocht.

Ja, hoe slim, met een traan en met foto's:

Hier is hij met een vrouw, ja, een motief tussen schoten.

Ze schudden de dunne vleugel naar de projector,

Ze piepten een beetje en vertrokken.

Bedekten hun lendenen met kussens -

God verhoede te vallen voor de zaak van de gelovigen,

En geloof me, zoals Pushkin werd getweet,

Nou, alleen Lermontov componeerde het lied.

Dus je zegt: "En jij, wat ben je aan het doen?"

En dus, burgers, zal ik zeggen: “Het doet pijn!

Hier wilden de mussen geen tranen vergieten voor het feest,

Ik zou mijn pen niet slijpen, maar nooit van mijn leven!"