Письмо - Александр Розенбаум

Ну вот и все: проложен курс, и на борту комплект,

Опять в поход нас океан позвал.

Опять несем одну судьбу, опять одну на всех,

Опять в ЦП наш каперанга встал.

Но, друг мой, как ты прав, что всю жизнь мне завидовал.

В рубку бьет волна, и ветер вспарывает гюйс.

И если б не жара, я бы снова л_одку выдумал,

Коль удача нам улыбнется, я вернусь.

Как хорошо, идет слушок, в подплаве морякам —

Дают вино и шоколад дают.

А я за воздуха глоток сейчас весь мир отдам,

Но рядом дно, и облака не тут.

Но, друг мой, как ты прав: я все время жил не правильно,

И если в наш отсек прорывается вода,

Чтоб друзей спасти, мы себя задраим намертво,

Это знают все, кто глубинам клятву дал.

Мы помним тех, кто не пришел, кто не обнял детей,

Их женам век не выплакать глаза.

Седин тот снег, который шел, когда «Варяг» летел

Над ледяной водой, забыть нельзя.

Но, друг мой, как ты прав, что всю жизнь мне завидовал,

Даже в смерти нам брата чувствовать плечо.

И если б не жара, я бы снова лодку выдумал…

Будь здоров, старик!

Обнимаю горячо.

И если б не жара, я бы снова лодку выдумал…

Будь здоров, старик!

Обнимаю горячо.

Ухожу, старик!

Обнимаю горячо.

Nou, dat is alles: er is een koers gelegd en er is een kit aan boord,

Nogmaals, de oceaan riep ons op voor een wandeling.

Opnieuw dragen we één lot, opnieuw één voor allen,

Nogmaals, onze kaperang stond op in de CPU.

Maar, mijn vriend, wat heb je gelijk dat je je hele leven jaloers op me bent geweest.

Een golf raakt de stuurhut en de wind scheurt de guis.

En als het niet voor de hitte was, zou ik weer een boot hebben uitgevonden,

Als het geluk naar ons lacht, kom ik terug.

Hoe goed, er is een gerucht, in de onderzeeër voor zeilers -

Ze geven wijn en geven chocolade.

En nu geef ik de hele wereld voor lucht,

Maar de bodem is nabij, en de wolken zijn er niet.

Maar, mijn vriend, wat heb je gelijk: ik leefde de hele tijd verkeerd,

En als er water in ons compartiment binnendringt,

Om onze vrienden te redden, zullen we onszelf stevig verscheuren,

Iedereen die een eed tot in de diepte heeft gezworen, weet dit.

We gedenken degenen die niet kwamen, die de kinderen niet omhelsden,

Hun vrouwen kunnen niet eeuwig hun ogen uitschreeuwen.

Grijs is de sneeuw die viel toen de Varyag vloog

Over ijswater, je kunt het niet vergeten.

Maar, mijn vriend, wat heb je gelijk dat je me je hele leven benijdde,

Zelfs bij de dood van een broer voelen we een schouder.

En zonder de hitte zou ik weer een boot hebben uitgevonden...

Wees gezond, oude man!

Ik knuffel je hartelijk.

En zonder de hitte zou ik weer een boot hebben uitgevonden...

Wees gezond, oude man!

Ik knuffel je hartelijk.

Ik ga weg, oude man!

Ik knuffel je hartelijk.