Отслужи по мне, отслужи - Александр Розенбаум

Отслужи по мне, отслужи,

Я не тот, что умер вчера.

Он, конечно, здорово жил

Под палящим солнцем двора,

Он, конечно, жил не тужил,

Не жалел того, что имел.

Отслужи по мне, отслужи,

Я им быть вчера расхотел.

С места он коня пускал вскачь,

Не щадил своих кулаков,

Пусть теперь столетний твой плач

Смоет сладость ваших грехов.

Пусть теперь твой герб родовой

На знаменах траурных шьют.

Он бы был сейчас, конечно, живой,

Если б верил в честность твою.

Но его свалили с коня,

Разорвав подпругу седла,

Тетива вскричала, звеня,

И стрела под сердце легла…

Тронный зал убрать прикажи,

Вспомни, что сирень он любил.

Отслужи по мне, отслужи,

Я его вчера позабыл.

Я вчера погиб ни за грош,

За большие тыщи погиб,

А он наружу лез из всех своих кож,

А я теперь не двину ноги.

В его ложе спать не ложись,

Холод там теперь ледяной.

Отслужи по мне, отслужи,

Умер он, а я нынче другой.

II III IV

Вариант аккордов от Serge Vesnin (2:5054/18.364):

Отслужи по мне, отслужи,

Я не тот, что умер вчера.

Он, конечно, здорово жил

Под палящим солнцем двора,

Он, конечно, жил не тужил,

Не жалел того, что имел.

Отслужи по мне, отслужи,

Я им быть вчера расхотел.

Вариант аккордов от Stas Wilf (2:5040/52.13):

Отслужи по мне, отслужи,

Я не тот, что умер вчера.

Он, конечно, здорово жил

Под палящим солнцем двора,

Он, конечно, жил не тужил,

Не жалел того, что имел.

Отслужи по мне, отслужи,

Я им быть вчера расхотел.

Dien voor mij, dien

Ik ben niet degene die gisteren stierf.

Natuurlijk had hij een geweldig leven.

Onder de brandende zon van de tuin,

Hij leefde natuurlijk niet bedroefd,

Had geen spijt van wat hij had.

Dien voor mij, dien

Ik wilde ze gisteren niet zijn.

Van de plaats waar hij het paard liet galopperen,

spaarde zijn vuisten niet,

Laat nu je honderdjarige huilen

Was de zoetheid van uw zonden weg.

Laat nu je wapenschild een stam zijn

Ze naaien rouwbanieren op.

Hij zou nu natuurlijk nog leven,

Als ik in je eerlijkheid geloofde.

Maar ze gooiden hem van zijn paard,

De zadelsingel breken

De boogpees schreeuwde, rinkelend,

En een pijl viel onder het hart...

Beveel de troonzaal te verwijderen,

Vergeet niet dat hij van seringen hield.

Dien voor mij, dien

Ik was het gisteren vergeten.

Ik stierf gisteren voor niets,

Gestorven voor duizenden,

En hij klom uit al zijn huiden,

En nu zal ik mijn voeten niet bewegen.

Slaap niet in zijn bed,

De kou is nu ijskoud.

Dien voor mij, dien

Hij stierf, en nu ben ik anders.

II III IV

Akkoordvariant van Serge Vesnin (2:5054/18.364):

Dien voor mij, dien

Ik ben niet degene die gisteren stierf.

Natuurlijk had hij een geweldig leven.

Onder de brandende zon van de tuin,

Hij leefde natuurlijk niet bedroefd,

Had geen spijt van wat hij had.

Dien voor mij, dien

Ik wilde ze gisteren niet zijn.

Variantakkoorden van Stas Wilf (2:5040/52.13):

Dien voor mij, dien

Ik ben niet degene die gisteren stierf.

Natuurlijk had hij een geweldig leven.

Onder de brandende zon van de tuin,

Hij leefde natuurlijk niet bedroefd,

Had geen spijt van wat hij had.

Dien voor mij, dien

Ik wilde ze gisteren niet zijn.